Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 697
Przymioty i zastosowania Biblii
ze Sobą. Czyni tak dlatego, by w razie niepoświęcenia się lub odpadnięcia takiego grzesznika wciąż zachował on udział w zasłudze Chrystusa, do wykorzystania w próbie do życia w Tysiącleciu. Gdyby bowiem zasługa ta rzeczywiście została przypisana za niego i jemu, a on następnie odpadłby lub nie poświęcił się, byłby na zawsze stracony z powodu wykorzystania swego udziału w zasłudze. By do tego nie dopuścić, Bóg zaplanował usprawiedliwienie tymczasowe, tj. usprawiedliwienie tylko z wiary, bez uczynków. I właśnie to tymczasowe usprawiedliwienie opisuje Paweł, ucząc o usprawiedliwieniu z samej wiary, bez uczynków. By jednak uzyskać usprawiedliwienie ożywione, tzn. takie, którego Bóg rzeczywiście udziela wyłącznie w oparciu o zasługę Chrystusa, a nie z powodu jakiejkolwiek zasługi uczynków prowadzących do ożywienia czyjegoś usprawiedliwienia, nie tylko trzeba sprawiedliwie żyć po uzyskaniu usprawiedliwienia tymczasowego, lecz trzeba żyć taką pełnią usprawiedliwienia, by całkowicie poświęcić się Bogu. Gdy do takiego poświęcenia dochodziło w czasie działania wysokiego powołania, Bóg sprawiał, że Jezus dokonywał rzeczywistego przypisania Swej zasługi za poświęcającego się i poświęcającemu się. Tylko ta zasługa, a nie uczynki dokonywane przed aktem poświęcenia, uzyskiwała prawo przebaczenia dla danej osoby, przykrycia sprawiedliwością Chrystusa i bezwarunkowej społeczności z Bogiem. To rzeczywiste przypisanie zasługi Chrystusa ożywiało usprawiedliwienie, które wcześniej było tymczasowe. Tak więc te dobre uczynki, jako niezbędny warunek ożywienia usprawiedliwienia u danej osoby, nie zasługiwały sobie na to usprawiedliwienie, na które zapracowała wyłącznie zasługa Chrystusa i którego udzielała wyłącznie łaska Boga; uczynki te musiały być jednak dokonane, by osoba taka mogła wejść w stan poświęcenia, bez którego żadne usprawiedliwienie nigdy nie było ożywiane. To właśnie te uczynki, związane z podjęciem poświęcenia i uzyskaniem w ten sposób ożywienia swojego usprawiedliwienia, Jakub podkreśla jako niezbędne do dostąpienia usprawiedliwienia (ożywionego). Zatem nie ma żadnej sprzeczności między naukami Pawła na temat usprawiedliwienia z wiary bez uczynków, jeśli będziemy