Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 698
Przymioty i zastosowania Biblii
pamiętać, że traktuje on o usprawiedliwieniu tymczasowym, a nauką Jakuba na temat usprawiedliwienia z wiary i uczynków, jeśli będziemy pamiętać, że traktuje on o usprawiedliwieniu ożywionym.
W podobny sposób niektórzy sądzą, że istnieje sprzeczność między wersetami uczącymi, że jesteśmy zbawiani przez wiarę bez uczynków, a tymi, które uczą, że musimy wypracowywać własne zbawienie, że bez świętości nikt nie będzie oglądał Boga, że chwała, cześć i nieśmiertelność stają się udziałem tylko tych, którzy trwają w dobrych uczynkach, i że wyższe pierwszorzędne łaski muszą się pojawić, być aktywnymi w nas i obfitować, jako warunek wejścia do Królestwa. Wersety te stają się sprzeczne tylko wtedy, kiedy przypisze się je do innego poziomu istnienia od tego, do którego należą. Jeśli te z nich, które traktują o samej wierze bez uczynków jako zbawiającej nas, zostaną umieszczone na poziomie usprawiedliwienia, a pozostałe i im podobne – na poziomie spłodzenia z Ducha, tj. jedne zastosowane do zbawienia ludzkiego, a te drugie – Boskiego, wszystko staje się harmonijne. Pod koniec naszej analizy natchnienia zbadaliśmy bardzo wiele rzekomo sprzecznych tekstów, szczególnie te z nich, które mają w tym względzie jakieś znaczenie, i wykazaliśmy ich pełną wzajemną harmonię. A zatem powyższe rozważanie na temat harmonii Biblii w jej wersetach jest w zupełności wystarczające.
Biblia jest także harmonijna w swych doktrynach. Niektórzy uważają, że jej nauki doktrynalne nie są harmonijne. Podamy główne przykłady takich doktryn i wykażemy, że panuje między nimi całkowita harmonia. Większość tych rzekomych sprzeczności jest wynikiem faktu, że ci, którzy tak twierdzą, mylą dwa zbawienia Biblii. Pozorną sprzeczność między wersetami uczącymi, że niebo i ziemia są wieczne (Kazn. 1:4; Psalm 148:3-6; Jer. 31:35,36) i że mają być zniszczone (Mat. 24:35; 2Piotra 3:10-12), można rozwiązać, jeśli niebo i ziemię z pierwszej grupy wersetów uznamy za literalne, a z drugiej za symboliczne (niebo – fałszywe religie; ziemia – społeczeństwo oparte na samolubstwie i złu). Niektórzy sądzą, że Bóg doskonały w mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości (Psalm 25:7,8; Jer. 9:24; Obj. 15:3) nie mógłby pozwolić na