Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 723
Przymioty i zastosowania Biblii
i prawdy (130), by powstrzymać przed osłabnięciem w prześladowaniach (157) oraz zachować od upadku (165). Jest wystarczająca, by kierować wszystkimi sprawami życia (Przyp. 6:20-23), by dać pewność odnośnie do swych wszystkich nauk oraz by umożliwić odparcie wszelkich ataków (22:21), by chronić wszystkich tych, którzy jej ufają, a także by karcić i wykazywać fałsz tych, którzy cokolwiek do niej dodają (30:5, 6), by zachęcać do postępu (Kazn. 12:10), by prowadzić złych do upadku (Izaj. 28:13), by kierować postępowaniem zagubionych (30:21), by dawać pewność (34:16), by dawać sprawiedliwość tym, którzy zachowują ją w sercu (51:7), by realizować Boskie zamierzenia (55:10, 11), by kruszyć tych o twardych sercach (Jer. 23:29), by dawać wiarę (Jana 20:31) oraz wszelką mądrość ku zbawieniu (Kol. 3:16), by umożliwić wyjaśnianie prawdy (2Tym. 2:15) oraz przygotowywać do Boskiej natury (2Piotra 1:4). Są to dowody jej wystarczalności.
Jest ona zatem jedynym źródłem wiary i zasad praktyki. Niektórzy nie uważają jej za taką. Racjonaliści wysuwają pogląd, że jedynym źródłem oraz regułą wiary i praktyki jest rozum. W ten sposób w ogóle nie uznają jej jako źródła i reguły. Rozum oznacza dla nich władze, zdolności intelektualne, ich treść, lub jedno i drugie. Ich pierwsze twierdzenie zaprzecza temu, że w swych władzach intelektualnych człowiek jest upadły; ich drugie twierdzenie nie tylko zakłada nieomylność wiedzy człowieka, lecz czyni ją źródłem i regułą, tak różną i sprzeczną, jak sprzeczna jest wiedza człowieka; ich trzecie twierdzenie jest połączeniem złych rzeczy jednego i drugiego. Dlatego musimy odrzucić rozum jako źródło wiary i zasad praktyki. Inni utrzymują, że takim źródłem i regułą jest Biblia połączona z rozumem. Połączenie takie zubaża jednak Biblię, a nadmiernie wynosi rozum. Obydwa te efekty są błędne, a praktyka pokazuje występowanie tego dwojakiego zła w rzeczywistości. Osoby wyznania rzymskokatolickiego twierdzą natomiast, że takim źródłem i regułą jest Biblia i tradycja, czyli nauki ich kościoła wypracowywane na przestrzeni wieków. W praktyce prowadzi to jednak do podporządkowania Biblii wyznaniu wiary i praktyce tego kościoła, w wyniku czego pomijane są niektóre jasne