Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 725
Przymioty i zastosowania Biblii
Dlatego sprawił On, że zaleta ta na wskroś przenika Jego Słowo (40:9). Skoro jest ono światłem i prawdą Boga, nie może błądzić (43:3), a zaleta ta nie ma końca (57:4; 108:5). Jest tak dlatego, ponieważ jest On prawdziwy (Jer. 10:10). Jego nieomylność musi się ostać, choćby każdy człowiek miał się stać kłamcą (Rzym. 3:4), po prostu dlatego, że On nie może kłamać (Tyt. 1:2). Skoro jest nieomylny, Biblia jako Jego Słowo, objawienie, nie może błądzić (Jan 10:35; Łuk. 16:17). Ludzie błądzą, ponieważ nie znają Pisma Świętego (Mat. 22:29). Nieomylność Biblii powstrzymuje wiernych od błędu i zachowuje ich w prawdzie (Jana 17:17). Dlatego z pełnym zaufaniem możemy polegać na naukach Biblii jako nieomylnych. Z pewnością jest to wielka pociecha dla wiernych wśród zamieszania, walki na słowa, ludzkich wyznań, teorii, hipotez, spekulacji, filozofii i tak zwanej nauki. Niezachwianie podtrzymuje ich ona bowiem wśród walki na słowa i stale rosnącego zamieszania. Czyni ona Biblię ich odpoczynkiem i odświeżeniem, poduszką i wygodnym łożem (Izaj. 28:12). Chwała niech będzie Bogu za nieomylną Biblię!
Przechodzimy teraz do dziewiątego przymiotu Biblii – jej autorytetu. Przez jej autorytet rozumiemy tę cechę Biblii, dzięki której swym dostojeństwem odpowiednio wymaga akceptacji ze strony umysłu i wzbudza ją, a także odzew ze strony uczuć oraz posłuszeństwo woli ludu Bożego wobec jej nauk. Takie dostojeństwo autorytetu jest jej udziałem dlatego, że pochodzi ona od Źródła i Autora – Boga, który natchnął jej uczucia i słowa. Co więcej, jej prawdomówność i nieomylność jeszcze bardziej podkreślają jej autorytet, a więc i stosowność jego wymogu. To, że jest ona obdarzona takim dostojeństwem autorytetu jest oczywiste na podstawie faktów, że jest ona Boskim objawieniem i że przychodzi do nas z przytłaczającymi dowodami swej prawdomówności w dowodach wewnętrznych, zewnętrznych oraz wewnętrzno-zewnętrznych. Jej autorytet jest jeszcze bardziej zaakcentowany jej natchnieniem. Część dostojeństwa jest jej udziałem dzięki jej przymiotom, ich zastosowaniom, relacjom między jej częściami, jej