Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 736
Przymioty i zastosowania Biblii
W przeciwieństwie do wielu rzekomych objawień, które nie odpowiadają potrzebom upadłego rodzaju, jest ona tak dostosowana do potrzeb ludzi i nowych stworzeń, że zaspokaja wszystkie ich potrzeby na drodze zbawienia. Wykazaliśmy już, że jest 21 potrzeb rodzaju ludzkiego, będących wynikiem 21 złych skutków klątwy. Chrystus przy pomocy Swych 21 urzędów zaspokaja je przez nauki Biblii, dzięki czemu Biblia staje się użyteczna do usunięcia tych złych skutków i wprowadzenia ich przeciwieństw. Trzecim składnikiem tej zalety jest skuteczność, tzn. rzeczywiście posiada i używa ona tej zdolności, realizując w ten sposób odpowiednie Boskie cele towarzyszące udzieleniu Biblii. Prowadzi do chwały dla Boga i Chrystusa, niosąc wspomniane wyżej błogosławieństwa, a także do zniszczenia wszelkiego zła i wszystkich niepoprawnie złych. Na podstawie tych faktów widzimy zatem, że Biblia posiada przymiot kompetencji.
Zauważmy, w jaki sposób Biblia przez swe nauki używa tej zalety kompetencji, wybawiając klasy wiary od przekleństwa i umożliwiając wiernym wśród nich uzyskanie odpowiedniego zbawienia. Realizuje te dwie rzeczy poprzez cztery procesy: pouczenie, usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie. W obecnym czasie poprzez swe nauki Biblia skutecznie oddziałuje na klasy wiary w tych czterech procesach. Według nauki biblijnej, potwierdzonej przez doświadczenie, nie wszyscy ludzie posiadają zaletę wiary (2Tes. 3:2). A zatem z punktu widzenia wiary ludzkość można podzielić na dwie klasy: klasę wiary i niewiary. Ponieważ klasa niewiary nie mogłaby z powodzeniem stanąć na próbie do życia w warunkach wymagających wiary (a właśnie takie obecnie panują), Bóg nie stawia jej w tym życiu na takiej próbie. Ponieważ do takiej próby niezbędne jest poznanie i zrozumienie nauk Biblii, dla jej dobra Bóg nie udziela jej obecnie takiego poznania ani zrozumienia, czyniąc nauki Biblii niejasnymi dla tej klasy (Mar. 4:11,12; Rzym. 11:32). Udzieli jej jednak tego w warunkach niewymagających wiary – w Tysiącleciu (Izaj. 29:18,24; 40:5; 52:10; Jan 1:9; 1Tym. 2:4).