Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 737
Przymioty i zastosowania Biblii
W dyspensacjach wiary Bóg tak uwarunkował nauki Biblii, że są one światłem tylko dla klasy wiary (Mar. 4:11; Mat. 13:10-17). Dlatego nauki Biblii przez służbę Jezusa (1Kor. 1:30) udzielają światła klasom wiary od chwili odnalezienia ich umarłymi w upadkach i grzechach aż do momentu, w którym swe powołanie i wybór uczynią pewnymi do zbawienia odpowiedniego dla tych czterech wybranych grup (Psalm 19:8,9; 119:18, 104, 105, 130; Przyp. 4:18; 6:23; Izaj. 8:20; Ozeasz 6:5). Ta cecha Biblii tkwi w niej samej, a działa przez Jezusa Chrystusa w Jego urzędzie wyłącznego Interpretatora Biblii (Obj. 5:5). Ten urząd nauczania realizuje On za pośrednictwem specjalnych i zwykłych sług prawdy, przy czym ci pierwsi to siedem gwiazd z Obj. 1-3, a każda gwiazda składa się z wielu jednostek, natomiast tym drugim rodzajem sług są wszyscy pozostali – urzędowi i nieurzędowi – członkowie Ciała Chrystusa. Tego urzędu nauczania używa w związku z procesem usprawiedliwienia, uświęcenia i wyzwolenia. W każdym z nich widoczna jest kompetencja Biblii.
Kompetencja ta przejawia się w usprawiedliwieniu z wiary – zarówno w tym, co je poprzedza, jak i w tym, co następuje po nim. By dostąpić usprawiedliwienia, należy okazać „pokutę wobec Boga i wiarę w Pana naszego Jezusa”. By okazać pokutę, trzeba poddać się naukom Biblii na temat prawa, sprawiedliwości, ponieważ prawo umożliwia poznanie grzechu (Rzym. 3:20; 7:7). Dzięki takiemu poznaniu człowiek uświadamia sobie, że jest grzesznikiem w motywach, myślach, słowach i czynach, a jako taki zasługuje zatem na śmierć. Uświadamia sobie także, że został sprawiedliwie potępiony w Adamie. Wiedza ta pobudza w jego sercu smutek z powodu grzechu (Psalm 34:19; 51:19; Dz. 2:37; 2 Kor. 7:9,10), nienawiść do grzechu (Rzym. 7:13-15; Ezech. 20:43) oraz porzucenie grzechu wraz z pragnieniem wyzwolenia od niego (Izaj. 55:7; Przyp. 28:13; Rzym. 7:24). Te pięć rzeczy – poznanie grzechu, smutek serca z powodu grzechu, nienawiść do grzechu, porzucenie grzechu oraz pragnienie wyzwolenia od niego – stanowią pierwszą część pokuty, która w swej pełni zawiera wszystko to,