Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 751
Przymioty i zastosowania Biblii
obietnic staje się typicznymi obietnicami wobec odpowiednich klas. Widzimy zatem, że obietnice Biblii, których pewien Szkot naliczył 70 000, są częścią doktryn Biblii. Fragmenty je zawierające mają przede wszystkim zastosowanie doktrynalne, chociaż – jak pokazaliśmy wyżej – pod pewnymi względami mogą być one używane w sposób zbijający, naprawiający i budujący charakter. Według naszego tekstu tak naprawdę nie ma ani jednego wersetu, który nie posiadałby tych czterech zastosowań, o których mówi 2 Tym. 3:16.
Na koniec przechodzimy do typów, których głównym zastosowaniem jest doktryna, nie zapominając jednak, że posiadają one także zastosowanie zbijające, np. typy ofiary za grzech zbijają tych, którzy zaprzeczają okupowi i którzy zaprzeczają, że są dwie ofiary za grzech. Typy Abrahama, Sary, Hagar, Izaaka i Ismaela obalają pogląd, że lud Boży Wieku Ewangelii znajduje się pod Przymierzem Zakonu. Typ inauguracji Przymierza Zakonu obala pogląd, że Nowe Przymierze działa jako przymierze ludu Bożego w czasie Wieku Ewangelii. Ten sam pogląd zbijany jest przez dwa rodzaje pieczętujących je ofiar, podobnie jak pogląd, że tylko jedna jednostka stanowi Pośrednika Nowego Przymierza. Nie powinniśmy też zapominać o naprawiającym zastosowaniu typów, co można zauważyć w typie upadku, Kaina, potopu, Sodomy i Gomory itp. Mają także one zastosowanie w budowie charakteru, np. Abel, Enoch, Noe i jego rodzina oraz słudzy Boży wymienieni u Żyd. 11, począwszy od Abrahama. Chociaż posiadają one te zastosowania, ich główne wykorzystanie jest doktrynalne. Z łatwością można to dostrzec w typach Adama i Ewy przed i po upadku, Kaina i Abla, Noego, jego rodziny i potopu (chrzest), Abrahama, Sary, Hagar, Izaaka, Ismaela, Abrahama, Melchizedeka, Lota, Sodomy, Gomory, Jakuba, Ezawa, Józefa i jego braci, niewoli i wyzwolenia Izraela, jego podróży do Synaju oraz przymierzu, Przybytku, ofiarach Lewitów itp. Prawdę mówiąc, wszystkie historie i biografie Biblii jako typy uczą o kwestiach doktrynalnych. Nasza analiza dowodzi zatem, że nauki doktrynalne obejmują dogmaty, obietnice, proroctwa, historie i typy jako swe główne zastosowania,