Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 756
Przymioty i zastosowania Biblii
przymioty, czego konsekwencją jest błąd odnośnie do wszechobecności Jego człowieczeństwa, jak nauczają niektórzy, lub obecności wszędzie tam, gdzie obchodzona jest Wieczerza Pańska, jak nauczają inni. Jeszcze tylko jedna ilustracja: Duch Święty zamiast być ukazywany jako moc i usposobienie Boga w Nim oraz we wszystkich pozostających w harmonii z Nim, jest błędnie przedstawiany jako osoba współwieczna, równa i współistotna Ojcu i Synowi. To jedynie kilka dogmatycznych błędów na temat Boga, Jezusa i Ducha.
Bardzo liczne są błędy co do innych biblijnych doktryn. Wiele błędów panuje w sferze teorii etycznych. Utylitarystyczna teoria etyki oparta jest na czystym i zwykłym samolubstwie, zaprzeczając oczywiście etyce Biblii w jej podstawie, którą jest miłość obowiązkowa i bezinteresowna. Podstawa ta jest bezpośrednim zaprzeczeniem utylitaryzmu, do którego obecnie ma zastosowanie słowo realizm. Czym on jest, można zauważyć w dzisiejszym świecie polityki, szczególnie w totalitaryzmie. Błędnie nauczana jest obecnie biblijna doktryna na temat rozwodu, na przykład przez stosowanie nauki Jezusa odnośnie do rozwodu z Mat. 19:9 do ogółu świata, choć stosuje się ona tylko do poświęconych. Z drugiej strony luźne poglądy na temat rozwodu, których ilustracją są rozwody Reno [zwane tak od rozwodu w miejscowości o tej nazwie amerykańskiej aktorki, Mary Pickford, która zamieszkała w tym mieście tylko po to, by wykorzystać kruczki prawne stanu Nevada w celu uzyskania rozwodu w ciągu 16 dni – przypis tł.], są z pewnością przeciwne prawom rozwodu, jakie Biblia podaje dla niepoświęconych. Te dwie ilustracje są wystarczające do pokazania sprzeczności między biblijną doktryną na temat etyki a popularnymi błędami na ten temat. Stwierdzamy, że błędy panują na temat obietnic Boga, szczególnie tych zawartych w obietnicach przymierzy. Zaprzecza się Przymierzu Abrahamowemu, które tak naprawdę samo w sobie jest biblijnym planem, ponieważ każdy jego zarys znajduje przeciwników, którzy zbiorowo, nie indywidualnie, zaprzeczają każdemu jego elementowi. Uniwersaliści zaprzeczają mu z punktu widzenia nadmiernego podkreślania niektórych jego zarysów,