Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 763
Przymioty i zastosowania Biblii
i grup chwytających władzę i panów nad dziedzictwem Boga. Brat George Fox i jego szczególny pomocnik, Robert Barclay, zrozumieli, że brytyjskie sekciarstwo było pozbawione prawdziwego życia religijnego, pogrążone w formalizmie, i że prawdziwa religia polega na miłości do Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły oraz miłości do bliźniego jak do samego siebie. Nie tylko wyjaśniali tę prawdę na czasie, lecz także bronili jej przed wszelkimi błędami, zbijając jednocześnie stosowne błędy atakujących. John Wesley i jego szczególny pomocnik, Charles Wesley, zauważyli, że duchowe życie, szczególnie kościoła anglikańskiego, przeżywało poważny kryzys. Przeciwstawiając się temu stanowi, nie tylko podkreślali pokutę przed Bogiem i wiarę w naszego Pana Jezusa w celu uzyskania usprawiedliwienia z wiary, lecz szczególnie kładli nacisk na miłość bezinteresowną jako ideał Boga dla Jego ludu w poświęceniu. Nie tylko wyjaśniali te nauki, lecz bronili ich także przed wszelkimi błędami, zbijając odpowiednie argumenty atakujących. Thomas Campbell i jego szczególny pomocnik, Barton Stone, dostrzegli, że sekciarstwo postawiło swe wyznania ponad Biblię i uczyniło je barierą dla jedności ludu Bożego. Kładli nacisk na prawdę na czasie – że Biblia jest jedynym ośrodkiem jedności ludu Bożego. Nie tylko prawdziwie wyjaśniali te myśli jako prawdę na czasie, lecz także bronili przed wszystkimi błędami, zbijając odpowiednie argumenty atakujących. Brat William Miller i jego szczególny pomocnik, brat Joseph Wolff, zrozumieli, że chronologia biblijna uczy o bliskości drugiego adwentu naszego Pana. Wykładali te dwie doktryny i z powodzeniem bronili ich przed wszelkimi błędami, zbijając przeciwne argumenty atakujących.
Podaliśmy ilustracje zbijającego zastosowania Biblii w odniesieniu do głównych szafarskich prawd filadelfijskiego okresu Kościoła. To samo dotyczy jednak także każdego innego okresu. Jezus i Apostołowie wielokrotnie musieli bronić swych nauk przed atakami i zbijać odpowiednie argumenty atakujących. Ta sama zasada dotyczy szczególnych rzeczników i ich specjalnych pomocników w czterech okresach między okresem efeskim a filadelfijskim, gdy bracia walczyli w sporze Syjonu (Izaj. 34:8)