Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 781
Przymioty i zastosowania Biblii
i jej przejawów. Przez niemożliwy do pokonania mur mamy na myśli pod każdym względem rozwiniętego Ducha Świętego, który ma każdą łaskę, każdy przejaw woli, każdą zdolność umysłu i każde dobre uczucie działające w każdej odpowiedniej sytuacji. Tak bardzo napełniają one taką jednostkę Duchem, że zło nie może mieć ani wejścia, ani wyjścia, ponieważ na jego drodze staje całkowita blokada. Ta metoda w pełni może być stosowana tylko przez zaawansowane dziecko Boże, chociaż może być używana przez łaski już posiadane oddzielnie, co mogą one czynić przez niedopuszczanie diabła, świata i ciała. Każda bowiem łaska, która blokuje i zatrzymuje wadę, próbującą się uaktywnić, ma w sobie coś z charakteru tej metody. Jest ona jak okrągły kawałek stali, który odrzuca każdy padający kawałek marmuru; jest jak zbroja rycerza, która nie przepuszcza żadnej lecącej strzały; jest jak granitowy mur, który odbija każdą uderzającą gumową piłkę. Tak więc metoda ta uaktywni naprawiające zastosowanie Biblii.
Nasze rozważania dowodzą oczywiście, że Biblia posiada takie naprawiające zastosowanie. Każdego z nas pobudzają one do wykorzystania tego urzędu, zwyciężającego diabła, świat i ciało, które poprzez naszą odziedziczoną i nabytą deprawację oraz jej przejawy starają się skazić nas złem, nieczystością, różnymi formami grzechu, samolubstwa i światowości.
Po zbadaniu w świetle 2Tym. 3:16 i innych wersetów pierwszych trzech zastosowań Pisma Świętego – doktrynalnego, zbijającego i naprawiającego – przechodzimy obecnie do przeanalizowania jej czwartego i ostatniego zastosowania: rozwijania charakteru [polskie przekłady oddają je jako ćwiczenie, kształtowanie lub wychowywanie w sprawiedliwości – przypis tł.]. Patrząc na te cztery zastosowania Biblii, z łatwością możemy zauważyć, że są one wyczerpujące. Jej zastosowanie doktrynalne pokazuje nam to, w co powinniśmy wierzyć; zastosowanie zbijające – to, w co nie powinniśmy wierzyć; zastosowanie naprawiające – to, jakimi nie powinniśmy być w usposobieniu ani czego nie powinniśmy czynić w motywach, myślach, słowach i czynach; natomiast zastosowanie wychowawcze – to, jakimi powinniśmy być w usposobieniu