Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 783
Przymioty i zastosowania Biblii
niezbędnej wiedzy dla umysłu i niezbędnego rozwoju dla serca, woli i życia, tak by lud Boży mógł ukształtować odpowiednie usposobienie i przejawiać odpowiednie motywy, myśli, słowa i czyny. Słowa te uczą zatem właściwych zasad etycznych i umożliwiają wprowadzenie do charakteru i postępowania przejawów tych zasad. Zastosowanie to ma zatem na celu wspieranie poznawania i praktykowania odpowiedniego charakteru; stworzenie w umyśle, sercu, woli i postępowaniu podobieństwa do Chrystusa. Chrześcijański umysł, serce i wola, dokładnie badający to zastosowanie w sobie samym i w relacji do pozostałych trzech zastosowań Biblii przedstawionych w 2Tym. 3:16, jednoznacznie dostrzeże, że myśl ostatniej części tego wersetu nie ogranicza się tylko do samego umysłu, jak sugeruje to słowo pouczenie, lecz obejmuje umysł, serce, wolę i życie. Uwagi te pozwolą nam lepiej zrozumieć, co kryje się w czwartym zastosowaniu Biblii: ma ono na celu rozwijać lud Boży w sprawiedliwości, uczyć go zasad chrześcijańskiego charakteru i kształtować w nim taki charakter oraz jego przejawy w myślach, motywach, słowach i czynach.
To czwarte zastosowanie przede wszystkim ma na celu nauczyć właściwych zasad chrześcijańskiego charakteru oraz ich przejawów w myślach, motywach, słowach i czynach. Dlatego przede wszystkim rozwija zasady sprawiedliwości obejmujące miłość obowiązkową, przede wszystkim do Boga i Chrystusa z całego serca, umysłu, duszy i siły (co jest pobożnością), a po drugie do bliźniego jak do samego siebie (co jest miłością braterską). Chodzi zatem o miłowanie Boga i Chrystusa wszystkimi uczuciami, całym umysłem, całą istotą i całą siłą woli. W odniesieniu do bliźniego oznacza to myślenie, odczuwanie, mówienie i czynienie bliźniemu tak, jak chcielibyśmy, by nasz bliźni myślał, odczuwał, mówił i czynił w stosunku do nas, gdyby nasze miejsca zostały zamienione. Po drugie, uczy o zasadach miłości bezinteresownej jako różnej od sprawiedliwości, miłości obowiązkowej. Pokazuje ono, że na podstawie radowania się dobrymi zasadami należy oceniać Boga i Chrystusa całym sercem, umysłem, duszą i siłą z powodu Ich harmonii z dobrymi zasadami, będąc w jedności serca z Nimi w Ich charakterach, słowach i czynach.