Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 784
Przymioty i zastosowania Biblii
Pokazuje ono także, że z powodu takiego radowania się dobrymi zasadami należy współczuć Bogu i Chrystusowi z powodu złego traktowania, jakie spotyka Ich ze strony złych aniołów oraz słabych, nieoświeconych i bezbożnych ludzi. W końcu oznacza to również, że z powodu takiego radowania się i współczucia należy oddawać życie aż na śmierć w celu obrony Ich osób i charakterów oraz opowiadania Ich słów i czynów. Głównymi łaskami są sprawiedliwość, czyli pobożność i miłość braterska, oraz miłość bezinteresowna. Są jeszcze jednak i inne łaski: 4 pozostałe wyższe łaski pierwszorzędne, 17 niższych pierwszorzędnych, 17 drugorzędnych i przynajmniej 12 łask trzeciorzędnych. Dodatkowo istnieją niebiańskie uczucia i dobre uczucia ziemskie. Biblia podaje niezbędną wiedzę teoretyczną na temat ich wszystkich, pozwalając poznać, czym one są, dlaczego takimi są oraz jak należy je rozwijać i używać. Udziela także niezbędnej wiedzy na temat usprawiedliwienia w teorii i praktyce, na temat poświęcenia w teorii i praktyce, na temat uświęcenia w teorii i praktyce pozostawania martwym dla siebie i świata, a żywym dla Boga, w studiowaniu, głoszeniu i praktykowaniu oraz cierpliwej wytrwałości dla Słowa Bożego, z czujnością i modlitwą w harmonii z nim. Udziela także niezbędnego oświecenia w teorii i praktyce na temat wyzwolenia jako zwycięstwa nad diabłem, światem i ciałem, z nadzieją zwycięstwa nad śmiercią i grobem. Udzielając pouczenia na temat tych zasad i praktyk, Biblia realizuje pierwszą część (w odniesieniu do umysłu) swego czwartego zastosowania, wychowywania w sprawiedliwości.
Zastosowanie kształtujące charakter wykracza jednak poza umysł. Przy pomocy tego, co daje umysłowi, dociera do uczuć i woli w odniesieniu do rozwoju charakteru i jego przejawów w myślach, motywach, słowach i czynach. Zarys ten zaczyna się jeszcze przed doświadczeniem usprawiedliwienia, tzn. Słowo rodzi pokutę wobec Boga, tak jak na przykład kazanie św. Piotra wzbudziło pokutę w Izraelitach (Dz. 2:37), tak jak Jezus poprzez Słowo nawoływał grzeszników do pokuty (Mat. 9:13), co też czynił Paweł (Dz.Ap. 20:21). Słowo dokonywało tego nawet w Starym Testamencie (Mat. 12:41). Tak więc czwarte zastosowanie