Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 786
Przymioty i zastosowania Biblii
Z powodu istoty prawdziwego poświęcenia te dwie łaski, poświęcająca wiara i poświęcająca miłość, muszą być zaletami pobudzającymi. Poświęcająca wiara zawierza bowiem Bogu we wszystkim, co nie może mieć miejsca bez wiary, która we wszystkim z całego serca Mu ufa. Natomiast poświęcająca miłość z powodu obowiązkowej i bezinteresownej dobrej woli oddaje Bogu wszystko. Nie może to mieć miejsca bez miłości, która z całego serca stawia Boga ponad wszystkim tym, co się posiada i czym się jest. Zawiera się to w napomnieniu św. Pawła do poświęcenia w Rzym. 12:1, gdzie radzi, by akt ten był podejmowany z uwagi na Boskie miłosierdzie, którego doświadczamy w tym, że Bóg sprawia w nas pokutę, wiarę, przebaczenie, przypisanie zasługi Chrystusa, oczyszczenie i sprawiedliwość w naszych doświadczeniach stanu usprawiedliwienia. Nasza wiara w to miłosierdzie, która dzięki Słowu staje się dominująca, pobudza nas do poświęcenia. Gdy dominujące staną się w nas wdzięczność i ocena tego miłosierdzia, także pobudzą nas do poświęcenia. Jednak to Słowo utrzymuje to miłosierdzie w naszym wierzącym i miłującym sercu, aż w końcu naszą wiarę i miłość czyni wiarą i miłością poświęcającą. W ten właśnie sposób Słowo sprawia w nas poświęcenie. Kilka słów uczyni to bardziej jasnym: Można powiedzieć, że w poświęceniu składamy swój podpis na dole czystej kartki papieru, zgadzając się na to, że z całego serca będziemy czynić to, co Bóg zechce umieścić nad naszym podpisem. W jaki sposób moglibyśmy to zrobić, gdybyśmy nie ufali Bogu we wszystkim i nie miłowali Go ponad wszystkich i wszystko? Taka wiara i miłość rodzą się w nas przez prawdę (Rzym. 1:16; Jan 17:17; Dz.Ap. 26:18). Oczywiste jest, że są one częścią kształtowania charakteru, a więc czwarte zastosowanie Biblii zawiera w sobie umożliwienie nam poświęcenia.
Takie poświęcenie jest pierwszą częścią uświęcenia. Jego drugą częścią jest rozwijanie niebiańskich uczuć w nowych stworzeniach oraz dobrych ludzkich uczuć w Młodocianych Godnych, tj. łask w ich wszystkich grupach: pierwszorzędnych, drugorzędnych i trzeciorzędnych, a także w ich wszystkich rodzajach: wyższych i niższych pierwszorzędnych, samolubnych i społecznych