Epifaniczny tom 12 – rozdział 7 – str. 789
Przymioty i zastosowania Biblii
rządzenia nami rozwija subdomatorstwo i subpatriotyzm. Oto dość wyczerpująca lista łask trzeciorzędnych, złożonych: gorliwość, cichość, cześć, posłuszeństwo, radość, delikatność, rezygnacja, zadowolenie, szczerość, dobroć, umiarkowanie i wierność. Jak stwierdziliśmy wcześniej, rozwijają się one w wyniku wspólnego używania dwóch lub większej liczby różnych rodzajów łask. A zatem drugi element uświęcenia głównie polega na rozwijaniu niebiańskich i dobrych ziemskich uczuć oraz trzech rodzajów wyżej opisanych łask.
Proces uświęcenia prowadzony pod wpływem Słowa w jego czwartym zastosowaniu obejmuje także utrzymywanie siebie i świata martwym w nas – zapieranie się siebie i świata, wzrastanie w znajomości głębokich i płytkich rzeczy Słowa oraz głoszenie Słowa. Obejmuje także używanie wszystkiego, co ludzkie, do osiągnięcia tych rezultatów oraz opisanego wyżej rozwoju charakteru. Szczególnie dotyczy to wykorzystywania naszego czasu, talentów, siły, środków, wpływów, zdrowia, wykształcenia, pozycji i reputacji do głoszenia Słowa, zwłaszcza z punktu widzenia rozwoju Boskiego planu wobec Jego ludu oraz osób na zewnątrz, zarówno w postaci bronienia Boskiego charakteru, osoby, planu i dzieł, jak i zbijania przeciwnych im błędów i praktyk. Obejmuje ofiarowanie aż do śmierci wszystkiego, czym jesteśmy, co mamy, czym mamy nadzieję być i co mamy nadzieję mieć jako ludzie, w interesie Boga, Jego sprawy i ludu. Oznacza to także, że należy to czynić w okolicznościach łatwych i trudnych, przyjemnych i nieprzyjemnych, sprzyjających i niesprzyjających, miłych i bolesnych, bezpiecznych i niebezpiecznych, przyjaznych i wrogich, i to aż do śmierci. Oznacza ostateczną śmierć naszego człowieczeństwa w celu rozwinięcia i udoskonalenia nowego umysłu, serca i woli. Osiągnięcie tego oznacza nie tylko rozwinięcie niebiańskich uczuć przez nowe stworzenia oraz dobrych ziemskich uczuć przez Młodocianych Godnych, wraz z łaskami w ich wszystkich trzech rodzajach, lecz także ich wzmocnienie, co dokonuje się przez używanie ich w warunkach łatwych i trudnych; oznacza ich zrównoważenie, które następuje wtedy, gdy wyższe pierwszorzędne łaski równoważą i dominują wszystkie pozostałe elementy charakteru.