Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 598
Natchnienie Biblii
błąd. Czyż to właśnie nie dzięki odwoływaniu się do natchnionych słów Apostołów i proroków, Chrystusa i Mojżesza, reformatorzy byli w stanie dowieść apostazji papiestwa? Czyż to właśnie nie w ten sam sposób lud Boży był w stanie w czasie Żniwa dowieść odstępstwa sekciarskiego protestantyzmu i objawionych utracjuszy koron?
Św. Piotr łączy listy św. Pawła z Pismem w ten sam sposób, w jaki łączy z nimi pisma Starego Testamentu, które oczywiście były Pismem, co dowodzi zatem ich natchnienia. Zwróćmy uwagę na następujące słowa: „Jak wam i miły brat nasz Paweł [a także pozostali Apostołowie] według danej sobie mądrości pisał, jak i we wszystkich [innych] listach swoich, mówiąc o tych rzeczach, między którymi [w listach] są niektóre rzeczy trudne do zrozumienia, które nieumiejętni i niestateczni wykręcają jak i inne Pisma, ku swemu własnemu zatraceniu” (2Piotra 3:15,16). Wyrażenie „jak i inne Pisma” obejmuje przynajmniej cały Stary Testament. Tak więc św. Piotr umieszcza listy św. Pawła w kanonie jako część Biblii, a zatem – natchnione. Św. Piotr swój drugi list napisał około 65 r. n.e., tuż przed śmiercią (2Piotra 1:13,14), która – jak się sądzi – nastąpiła w 66 lub 67 r. n.e. Wtedy były już napisane pierwsze trzy Ewangelie, Dzieje Apostolskie, List Jakuba, 1 List Piotra i Judy, a także wszystkie listy św. Pawła, być może z wyjątkiem 2 Listu do Tymoteusza. Wierzymy, że wyrażenie św. Piotra, „i inne Pisma”, poza Starym Testamentem obejmuje także i te wyżej wymienione. Fragment ten potwierdza zatem natchnienie większości Nowego Testamentu oraz całego Starego Testamentu.
Apostołowie oczywiście powoływali się na natchnienie. Dotyczy to także św. Pawła. Wezwanie przez niego natchnionych proroków w zborze w Koryncie do uznania jego pism jako Boskich rozkazów potwierdza natchnienie tych pism (1Kor. 14:37). Ten sam wniosek wyciągamy na podstawie jego twierdzenia, iż jest Apostołem, specjalnym posłańcem, nie od ludzi ani przez człowieka, ale przez Chrystusa i Boga, co oznacza jego natchnienie (Gal. 1:1; zobacz także pierwsze wersety jego