Epifaniczny tom 12 – rozdział 6 – str. 644
Natchnienie Biblii
(a) całopalenia i (b) za grzech, na które wskazuje też Żyd. 10:5-10, zarówno w typie, jak i w antytypie. W Liście do Żydów 10:8 słowo i między słowami obiaty i całopalenia powinno brzmieć nawet, ponieważ Paweł ofiarę i obiatę określa tutaj słowami całopalenia i ofiary za grzech. Nie zostały one oczywiście podane w czasie wyzwolenia z Egiptu, lecz po raz pierwszy dopiero przy Synaju. (3) Ani ofiary całopalenia, ani ofiary za grzech nie były przez Boga nakazywane jako obowiązek, lecz sugerowane jako przywilej. (4) Kontrast między tym, co nie było nakazem, lecz tylko przywilejem spod Synaju, a także kontrast między tym, co było nakazane, lecz zostało pogwałcone, występujący między wersetem 22 z jednej strony a wersetami 23, 24 z drugiej strony – pokazuje, że Jeremiasz gani Żydów za gwałcenie przykazań, tj. gwałcenie wymogów sprawiedliwości, przy jednoczesnym wykonywaniu rzeczy, ofiar, niewymaganych przez sprawiedliwość, lecz jedynie sugerowanych jako przywilej. Fragment ten w żadnym razie nie dowodzi, że ofiary Lewitów nie zostały objawione przy Synaju ani składane przed wygnaniem do Babilonu, jak chcą tego wyżsi krytycy. Ganił on zatem składanie ofiar w bezbożności, nie potępiał natomiast ofiar składanych w sprawiedliwości. Tak więc krytycy ci wprowadzają tę myśl do tekstu, a nie wyprowadzają jej z niego. W ten sposób ujawnia się błąd ich poglądu, że przed czasami wygnania Bóg nie akceptował ofiar całopalenia ani ofiar za grzech. Jakże marny jest ich rzekomy dowód, że Biblia obala korzystanie ze służby Lewitów przed niewolą babilońską!
W swych ostrych przejawach wyższy krytycyzm jest rażącą niewiarą, a w swych przejawach łagodniejszych nosi jej wyraźne oznaki. Ogromna większość jego zwolenników zaprzecza, że Biblia jest objawieniem Boga, że potwierdzeniem tego były dokonywane cuda, twierdząc, że jej proroctwa zostały napisane po zaistnieniu odpowiednich wydarzeń, że Jezus był grzesznym człowiekiem spłodzonym przez grzesznego ojca, lecz skuteczniej od innych pokonał Swą rzekomą naturalną deprawację i w ten sposób stał się dobrym przykładem dla innych; że w niektórych przypadkach pisarze Biblii byli fałszerzami