Epifaniczny tom 12 – rozdział 5 – str. 524
Biblia jako Boskie Objawienie (dok.)
Z wielu innych rzek Ziemi Świętej rozważymy tutaj tylko pięć: Litany (klasyczna Leontes), Orontes, Abana, Farfar i Kishon. Pierwsze z czterech tych rzek powstają w górach Libanu i płyną doliną między nimi. Dostarcza to nam wskazówki co do ich symboliki. Główne rzeki biblijnych krajów symbolizują narody z różnych punktów widzenia, np. Jordan to narody w stanie klątwy, Eufrat to narody poddane symbolicznemu Babilonowi (Obj. 16:12; 17:15), a Nil to narody poddane światowym potęgom pod kierunkiem szatana, antytypicznego faraona. Inne rzeki mają znaczenie prawdy czystej lub zmieszanej, w zależności od tego, czy reprezentują czystą prawdę, czy też mieszaninę prawdy i błędu (Psalm 46:5; Obj. 22:1, 2). Te cztery rzeki powstające w górach Libanu symbolizują nauki wychodzące z Królestwa Bożego. Litany (starożytna Leontes), najpierw płynąca na południe, a następnie na zachód, w całości w Ziemi Świętej, reprezentuje nieskażoną prawdę podawaną przez Boga Swemu wiernemu ludowi. Abana, która wykracza poza Ziemię Świętą, płynąc w kierunku wschodnim i gubiąc się w bagnach na wschód od Damaszku, obrazuje prawdę, która początkowo była czysta, a następnie została pomieszana z błędami rzymsko i greckokatolickimi, prowadząc ostatecznie do bardzo dużej ilości błędu. Farfar, która także wypływa poza Ziemię Świętą, płynąc w kierunku wschodnim i gubiąc się w tych samych bagnach na wschód od Damaszku, symbolizuje prawdy, które miały swój czysty początek w ruchach protestanckich, a następnie zostały pomieszane z sekciarskimi błędami i poważnie wypaczone. Orontes, która także wypływa poza Ziemię Świętą, płynąc na północ, wydaje się reprezentować prawdy religijne, które z Królestwa Bożego wypływają do pogańskich krajów, gdzie w większym lub mniejszym stopniu są następnie zanieczyszczane błędem. Pozostałe strumienie Ziemi Świętej, które są wymienione w Biblii, także są symboliczne, np. Kishon, który symbolizuje prawdę Paruzji. Jego wylew w czasie bitwy między Barakiem a Siserą obrazuje wielką obfitość kontrowersyjnej prawdy zalewającej i symbolicznie zatapiającej zastępy Jabina. Omawiając ten temat, chcemy jeszcze tylko nadmienić,