BIBLIA BOSKIM OBJAWIENIEM (c.d.)

CUDA – PROROCTWO – DOŚWIADCZENIE – EFEKTY – WPŁYW CYWILIZUJĄCY

      Pierwszym z wewnętrzno-zewnętrznych dowodów na to, że Biblia jest Boskim objawieniem są cuda. Z pewnością należą one do dowodów wewnętrznych, ponieważ (1) są one częścią zawartości Biblii oraz (2) wszystkie są typami (znakami), a jako takie – częścią Boskiego objawienia. Z innego punktu widzenia jednak są one dowodem zewnętrznym, nie tyle samej Biblii, co pewnych objawień, którym towarzyszyły one jako potwierdzenie ich Boskiego pochodzenia. Nie powinniśmy bowiem zapominać, że w wielu przypadkach Boskie objawienia były dokonywane, zanim zostały spisane jako część Biblii, pełne objawienie, np. wszystkie wydarzenia z Ewangelii i Dziejów Apostolskich oraz wszystkie symbole Objawienia rzeczywiście się wydarzyły, a ich wszystkie nauki zostały przedstawione ustnie jako objawienia, zanim zostały spisane, tak jak wszystkie nauki listów apostolskich zostały objawione Apostołom, zanim ci przenieśli je na papier. To samo dotyczy znacznej części Starego Testamentu, np. jego wszystkich części historycznych, wszystkich rozporządzeń Przymierza Zakonu i sporych fragmentów części proroczych, chociaż pewna zawartość ksiąg Proroków została objawiona dopiero w czasie ich spisywania. To właśnie te fakty skłaniają nas do zakwalifikowania cudów nie tylko jako zewnętrznych dowodów Biblii, jak to się zazwyczaj dzieje, ani tylko jako jej dowodów wewnętrznych, lecz jako połączenie obydwu: dowodów wewnętrzno-zewnętrznych. Te same warunki skłaniają nas do zakwalifikowania proroctw jako dowodów wewnętrzno-zewnętrznych, a nie jedynie jako dowodów zewnętrznych, co z reguły czynią piszący na ten temat.

      Zaczynamy od naszego zrozumienia tego, czym jest cud. Cud to akt nadludzkiej jednostki działającej w ramach zasad

poprzednia strona – następna strona