Epifaniczny tom 12 – rozdział 5 – str. 459
Biblia jako Boskie Objawienie (dok.)
do poziomu Pokoju Królowej, po czym wzdłuż tego poziomu aż do przecięcia się z pionową linią północnej ściany Wielkiej Galerii (październik 29 r.n.e.). Natomiast przecięcie się Pierwszego Górnego Przejścia i poziomu Pokoju Królowej, występujące 30 cali wcześniej, symbolizuje datę Jego narodzin (159; 137-140).
Dzień Adama długości 1000 lat, w kontraście do dnia naszego Pana długości 1000 lat (przy czym duży dwójnasób [2 x 2520 = 5040 lat] jest okresem graniczącym z tymi dwoma dniami) jest pokazany w 1000 calach odległości od poziomej skalnej podstawy Piramidy po powierzchni kamieni okładziny do dawnego wejścia, a następnie w dół do północnej krawędzi posadzki (163; 141-143). Czas od końca dnia Adama (październik 3127 r. p.n.e.) do początku pierwszego zmartwychwstania (kwiecień 1878) jest pokazany w odległości od północnego krańca posadzki pionowo w dół do poziomu otworu Studni, a następnie poziomo do środka otworu Studni – 5003½ cala piramidalnego (170; 148-149). Data położenia na ołtarzu ostatniego członka Maluczkiego Stadka, który miał rozpocząć ofiarowanie samego siebie pod przykryciem zasługi Chrystusa, mająca miejsce 1883 lata po kwietniu 33 r. n.e., tj. w kwietniu 1916 r., jest pokazana w odległości od posadzki Dolnego Przejścia przy północnej krawędzi otworu Studni do poziomu Pokoju Królowej (173). Czas trwania „świata, który był”, o długości 1654 lat, pokazany jest w 1654 calach piramidalnych, które uzyskujemy z następujących wymiarów: pozioma odległość mierzona wzdłuż podstawy od przedniej krawędzi kamieni okładziny do punktu przecięcia się z pionową linią sufitu (zaczynającą się w Przejściu Dolnym), w górę tej linii pionowej do Dolnego Przejścia, następnie w kierunku północnym wzdłuż jego linii posadzki aż do starego wejścia, po czym w dół do poziomu podstawy u dołu kamieni okładziny – 1654 cale (173; 155,156).
Czas drugiego adwentu naszego Pana pokazany jest w odległości od punktu przecięcia między Przejściem Górnym