Epifaniczny tom 12 – rozdział 4 – str. 364
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
brody i opluwaniem (Izaj. 50:6). Zwróćmy uwagę na proroctwo Izaj. 50:5-7: „Panujący Pan otwiera mi uszy, a Ja się nie sprzeciwiam, ani się nie cofam. Bo panujący Pan wspomaga mnie, przeto nie bywam pohańbiony. Dlatego postawiłem twarz moją jak krzemień, gdyż wiem, że nie będę zawstydzony”. Te przepowiedziane cechy Jezus przejawiał w Swych doświadczeniach znoju i cierpień i nie wypełnił ich nikt inny. Tak jak pozostałe wspomniane wyżej proroctwa, znalazły one swe wypełnienie tylko w Nim. Kto inny z kiedykolwiek żyjących je spełnił? Wypełnione w Nim, są dowodem, że Księga, która je zawiera, z pewnością jest Boskim objawieniem. Pominiemy tutaj proroctwa dotyczące Jego tysiącletniego panowania, ponieważ nie zostały one jeszcze wypełnione. W odpowiednim czasie wypełnią się one jednak równie pewnie jak te, które cechowały Jego pierwszy adwent.
Żydzi zajmują znaczące miejsce w proroctwie. Najpierw w krótkości przedstawimy niektóre proroctwa oraz ich wypełnienia przed niewolą babilońską. Jej długość (70 lat) została zapowiedziana jako niezbędna do wypełnienia 70 lat jubileuszowych, które nie były odpowiednio przestrzegane 19 razy przed niewolą i 12 razy przed rozproszeniem ich przez Rzym, już po zakończeniu wygnania do Babilonu. Nawet gdyby mieli możliwość przestrzegania pozostałych 39, prawdopodobnie nie zrobiliby tego dobrze. Dlatego Bóg przez 70 lat trzymał ich z dala od ich ziemi, tak by w pełni zachowanych (wypełnionych) było 70 jubileuszy. Tak długo bowiem, jak długo pozostawali oni w Babilonie, ziemia odpoczywała, nie było zabierania dziedzicznych dóbr ani żadnych długów w ziemi. Wtedy zatem zachowana została pełna liczba (70) jubileuszy (2Kron. 36:20-22; Jer. 29:10; 3Moj. 26:34). A oto główne proroctwa podane i wypełnione w Izraelu przed niewolą babilońską: narodzenie Jozjasza (1Król. 13:2; 2Król. 23:1-20), śmierć nieposłusznego proroka (1Król. 13:21,22,24-30), obalenie królewskich domów