Epifaniczny tom 12 – rozdział 4 – str. 381
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
Bożego (w.7), co było wynikiem uprowadzenia do niewoli papieża przez Napoleona. 1290 lat miało skończyć się w roku 1829, kiedy to miała zacząć się wyjaśniać wizja. Nastąpiło to dzięki Boskiemu wyjaśnieniu pewnych zarysów czasowych związanych z drugim adwentem Wiliamowi Millerowi (w.11). Jednak wielkie rozjaśnienie wizji miało zacząć się dopiero w 1874 roku, kiedy to Pan wyjaśnił Pastorowi Rusellowi doktrynę, że drugi adwent Chrystusa jest niewidzialny, a po pojawieniu się takich wyjaśnień miały nadejść biblijne prawdy radujące umysł i serce (w.12). Jakiś czas po czasie końca Daniel ma być wzbudzony i nagrodzony (w.13).
Widzimy więc, że proroctwo Dan. 11:2-12:13 obejmuje główne zarysy historii rządów pogańskich w ich relacji do Bożego cielesnego Izraela od 535 do 2 r.p.n.e. (kiedy to w Palestynie zostały wprowadzone przez Augusta powszechny spis i podatki) oraz główne zarysy świeckiej i papieskiej historii Europy w odniesieniu do Bożego duchowego Izraela, ze szczególnym zastosowaniem Dan. 11:28,30,36-12:13 do czasu końca – w sensie politycznym i religijnym. Proroctwo to należy do jednego z największych w Biblii. Niektórzy chrześcijańscy interpretatorzy, idąc śladem błędnych interpretacji rabinów, stosują jednak Dan. 11:15-45 do kłótni między Ptolemeuszami a Antiochami, a wersety 14-45 szczególnie odnoszą do Antiocha Epifanesa. Niewierzący, którzy odrzucają proroctwo, skwapliwie wykorzystali ich pomyłki i twierdzą, że te dwa rozdziały nie zostały napisane przez Daniela przed 535 r. p.n.e., lecz przez nieznanego autora, jako rzekoma zapowiedź wydarzeń po ich wystąpieniu, po zakończeniu się wojen między Syrią a Izraelem, tj. po śmierci Antiocha Epifanesa, który zmarł w 164 r. p.n.e. W jaki sposób wyjaśnią jednak proroctwa Daniela dotyczące innych miejsc późniejszej uniwersalnej władzy Rzymu, późniejszej władzy dziesięciu językowych grup narodów i ich obecnego rozbijania na kawałki w wielkim ucisku, który miał początek w 1914 roku? Prorokując o rzeczach wciąż należących do przyszłości i odnosząc się do Dan. 12:11, sam Jezus mówi nam (Mat. 24:15), że