Epifaniczny tom 12 – rozdział 4 – str. 389
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
Jednak Pismo Święte ogromną ilość tych literalnych proroctw używa w sposób symboliczny, np. Ammon symbolizuje klerykalizm, Moab – autokrację; Edom – żydostwo, chrześcijaństwo i Wielką Kompanię; Filistyni – sekciarstwo, Babilon – kościelnictwo, Asyria – rzymskokatolicyzm, mieszkańcy Niniwy – rodzaj ludzki nie będący w harmonii z Bogiem, Tyr – ugodowość, Syria – radykalizm, Egipt – królestwo szatana, Arabia – zdradę, Cham -nieusprawiedliwienie. Gdy o mieszkańcach tych różnych krajów i miast mówi się w symboliczny sposób, chodzi o zwolenników odpowiednich cech, np. Ammonici symbolizują klerykalistów, Moabici autokratów itd. Powyższa matematyczna dyskusja na temat prawdopodobieństwa nie bierze pod uwagę kolejnego faktu: że wszystkie historie, biografie i instytucje Mojżesza, Dawida i Salomona są typiczne i, ogólnie mówiąc, dotyczą przyszłych rzeczy (1Kor. 10:6,11; Kol. 2:16,17; Żyd. 10:1). Są one zatem proroctwami w formie typicznej. Co więcej, większość tych typów ma wiele zastosowań. Św. Paweł wykazuje na przykład, że 1Kor. 10:1-14 ma zastosowanie do obydwu Żniw (w. 11, dosłownie: końce Wieków [Żydowskiego i Ewangelii]; „żniwo jest końcem wieku”, Mat. 13:39). Także stosowanie przez Jezusa żydowskiego Żniwa jako typu interim i Żniwa Ewangelii (Mat. 24:4-51; Mar. 13:3-37; por. z Łuk. 21:7-24) dowodzi, że typy odnoszące się do Żniw mają zastosowanie do interim. Także wszystkie typy dotyczące Żniwa Ewangelii obrazują rzeczy dziejące się w Epifanii, ponieważ okres żęcia Ewangelii, zwany w greckim parousia, oraz okres rozdzielania, zwany w greckim epiphaneia [skąd pochodzi nasze słowo Epifania] są okresami równoległymi. Mają one zatem równoległe wydarzenia w równoległych czasach, oddzielone od siebie okresem 40 lat. No i wreszcie Wiek Ewangelii w czasie Epifanii posiada trzy małe równoległe okresy jako miniaturowe Wieki Ewangelii: (1) małą miniaturę, w której dzień odpowiada rokowi w Wieku Ewangelii; (2) średnią miniaturę,