Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 215
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
nieskwapliwość Boga w stosunku do Jeruzalem i Izraela przedstawiona jest u Mat.23:37, łącznie z próbą zgromadzenia ich tak, jak kura gromadzi pod skrzydłami swe kurczęta. Jezus przedstawia nieskwapliwość Pana w jeszcze innej przypowieści – o nieurodzajnym drzewie figowym (Łuk. 13:6-9). Św. Paweł mówi o nieskwapliwości Boga Starego Testamentu wobec narodów (Dz.Ap. 16:16; 17:30). Nieskwapliwość taka uwidoczniała się nawet wobec tych, którzy gardzili nią i innymi szlachetnymi zaletami Boga (Rzym. 2:4). Była stosowana wobec ludzi w ich przeszłych grzechach z uwagi na ofiarę Chrystusa (Rzym .3:25). Cechuje ona także Boga w Jego postępowaniu z naczyniami gniewu i naczyniami miłosierdzia (Rzym. 9:22,23). Św. Piotr zwraca szczególną uwagę na jej stosowanie przed potopem za dni Noego (1Piotra 3:20). Dowodzi także, że jej używanie jest powodem dla naszej nadziei zbawienia (2Piotra 3:9,15). Bóg stosował nieskwapliwość nawet wobec bezbożnego papieskiego kościoła jako antytypicznej Izabeli (Obj. 2:21), dając jej czas do pokuty, co po czasach reformacji czyni też w odniesieniu do protestanckiego sekciarstwa.
Czy historia nie potwierdza prawdziwości tych wersetów w odniesieniu do nieskwapliwości Boga? Sześć tysięcy lat panowania zła jest potężnym dowodem Boskiej nieskwapliwości. Potwierdza ją niegodziwość przedpotopowych ludzi, Sodomy i innych miast na równinie. Świadczy o tym uciskanie Izraela przez Egipt i stopniowe zwiększanie uciążliwości plag. Pełnym jej przykładów są doświadczenia Izraela na pustyni. Demonstruje ją przerażająca i długotrwała bezbożność siedmiu narodów Kanaanu. Obwieszcza ją częste i długie uciskanie Izraela przez różne narody w okresie sędziów. Manifestuje ją postępowanie Boga z Izraelitami pożądającymi króla oraz upór Saula, ich pierwszego króla. Ileż to okazji do jej używania dostarczało krnąbrne i zmienne postępowanie Izraelitów za dni ich królów! Jakże wielka była nieskwapliwość Boga wobec pogańskich narodów w okresie 2520 lat