Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 210
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
przymiotów istoty i charakteru, jako dowodów jej Boskiego źródła, wydatnie wzbogaca jej zawartość, którą można udowodnić jako pochodzącą od Boga. Dlatego najpierw przedstawimy fakty dotyczące charakteru Chrystusa, znane nam z Pisma Świętego, a następnie wykażemy, w jaki sposób dowodzi to tego, że Biblia jest Boskim objawieniem.
Spójrzmy zatem najpierw na tę kwestię w odniesieniu do charakteru Chrystusa. Już powierzchowna lektura proroctw i historii Chrystusa podanych w Biblii budzi w czytelniku wrażenie o wyjątkowości Jego charakteru wśród ludzkich synów. Nie ma bowiem takiej dobrej cechy charakteru, w której nie świeciłby On jako „piękniejszy nad synów ludzkich” (Psalm 45:3): każda łaska charakteru nie tylko jest w Nim zademonstrowana, lecz staje się wybitna z powodu swej niepowtarzalnej nadzwyczajności. Jest to prawdą w odniesieniu do wszystkich trzech rodzajów łask: pierwszorzędnych, drugorzędnych i trzeciorzędnych, a także w odniesieniu do każdej łaski z tych trzech rodzajów łask. Zwróćmy pokrótce uwagę na potwierdzające to fakty, najpierw podając przykłady wyższych i niższych pierwszorzędnych łask. Wyższe pierwszorzędne łaski to: wiara, nadzieja, samokontrola, cierpliwość, pobożność, miłość braterska i miłość bezinteresowna (2Piotra 1:5-7). Wiara Jezusa w Boga co do Jego osoby, charakteru, planu i dzieł świeci blaskiem z każdego aktu Jego służby. Okazaniem niezwykłej wiary jest bowiem podjęcie przez Niego tej służby, realizowanie jej wśród sprzyjających i niesprzyjających warunków oraz ufne przyjęcie woli Ojca jako Swej własnej, np. w Getsemane, przed Najwyższym Kapłanem, Sanhedrynem, Piłatem, Herodem i w drodze na Kalwarię oraz na niej samej, dzięki której z ufnością do Boga i wiarą wszedł On w szczęki śmierci. Podobnym blaskiem na Jego drodze świeci nadzieja, gdy dla wystawionej Sobie radości podjął krzyż, pomimo hańby. Nadzieja ta była czymś wielkim: pragnieniem i oczekiwaniem zadowolenia Ojca, pragnieniem zdobycia Kościoła, Starożytnych i Młodocianych Godnych oraz Wielkiej Kompanii jako czterech wybranych klas, przywrócenia godnych wśród upadłych aniołów i ludzi do ich poprzedniego stanu, a także dostąpienia