Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 234
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
wyrządzane jest Jego stworzeniom, szczególnie tym z Jego stworzeń, którzy stają się Jego synami i sługami. Lekceważenie rodziców, władców cywilnych czy też innych przełożonych jest grzechem przeciwko Bogu, choć grzechem pośrednim. Także nienawidzenie, krzywdzenie czy zabijanie bliźniego, naruszanie dóbr jego domu, krzywdzenie go w jego prawach własnościowych, reputacji czy też jakiekolwiek inne nieuczciwe dążenie do odebrania mu czegokolwiek są grzechami przeciwko Bogu, wcale nie mniej rzeczywistymi z tego powodu, że są pośrednie. Powodem tego jest to, że Bóg wszystkim udzielił pewnych praw i od wszystkich wymaga ich respektowania. Gwałcenie tych praw jest zatem atakiem na Boskie prawa, zarządzenia i stworzenia, i dlatego wzbudza Jego niezadowolenie, urazę i wynikającą z tego karę dla czyniciela zła.
Czasami kara taka przybiera postać odwrócenia oblicza Bożego od czyniącego zło, przez co pozwala mu On odczuć Swe niezadowolenie i urazę. Czasami przybiera postać pozbawienia go dowodów wcześniejszych łask, np. odebrania mu prawdy, łask i sposobności służby, odebrania mu błogosławieństw fizycznych, takich jak zdrowie, przyjaciele, praca, stanowisko, krewni itp. Cała klątwa jest w rzeczywistości wyrazem kary za grzech prowadzącym do śmierci. Widać ją w usunięciu naszych pierwszych rodziców z Edenu, życiu Kaina jako włóczęgi, w potopie, w pomieszaniu języków, rozproszeniu narodów, zniszczeniu miast na równinie, dziesięciu plagach Egiptu, zniszczeniu w Morzu Czerwonym wojsk egipskich, plagach i wędrówkach Izraela po pustyni, zniszczeniu siedmiu narodów Kanaanu, uciskaniu Izraela w okresie sędziów i królów, różnych nieszczęściach Izraela, niewolach i rozproszeniach wśród innych narodów, złu zadawanym przez prześladowców, utrapieniach sekciarstwa i obecnych problemach świata mających swój początek i źródło w wojnie światowej. O tak, grzech z samej swej natury sprowadza na grzesznika jakąś formę kary.