Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 224
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
A chociaż był Synem, z tego, co cierpiał, nauczył się posłuszeństwa. Co za niezwykłe posłuszeństwo!
Cześć dla Boga, prawdy, sprawiedliwości i świętości była równie charakterystyczna dla Niego jak posłuszeństwo. W czci ma miejsce połączenie pobożności, miłości bezinteresownej, podziwu, lęku, szacunku, bojaźni i uwielbienia dla Boga. W przypadku czci wobec prawdy, sprawiedliwości i świętości następuje połączenie większości tych zalet, natomiast w przypadku właściwej czci wobec Boga łączą się one wszystkie. Stwierdzamy, że wszystko to, co należy do czci dla prawdy, sprawiedliwości i świętości, występowało w czci Jezusa wobec nich, podobnie jak wszystkie wspomniane wyżej elementy składały się na Jego cześć dla Boga. Możemy przeszukiwać opisy od początku do końca i nigdy nie znajdziemy w nich jakiegokolwiek braku czci u Jezusa wobec Boga czy też wobec zasad, za którymi stoi Bóg. Jego myśli, motywy, słowa i czyny wobec nich cechuje najwyższa cześć. Z tego powodu Jezusowi prawdziwie można przypisać chwałę pełnej, szczerej czci wobec nich. Adoracja, jako element czci wobec Boga, była klejnotem w koronie charakteru Jezusa. Większość łask łączy się w najwyższej formie adoracji i w takim połączeniu wyrażają się w tej zalecie. Chociaż zaleta adoracji u Jezusa pokazana jest w Nowym Testamencie, jej najwyższe wyrazy są Mu przypisywane proroczo, szczególnie w Psalmach. Zaleta ta osiąga w Nim swe wyżyny uwielbienia i głębokiego szacunku, wznosi się do nieba niebios i rozpływa się w jedności z Bogiem. W takiej adoracji uczucia Jezusa zapominały o wszystkich i wszystkim, a widziały i czuły tylko samego Boga jako Największego w najwyższym stopniu. Nikt inny nigdy nie wspiął się na takie wyżyny adoracji. Jego charakter cechowała rezygnacja, widoczna we wszystkich przeciwnościach Jego życia, szczególnie w Getsemane, przed Sanhedrynem, w Pretorium, na Via Dolorosa i Kalwarii. Niewątpliwie znamienne było Jego zadowolenie, widoczne we wszystkich trudach, niedostatkach, biedzie, prześladowaniach i niesprawiedliwościach, z jakimi musiał się spotykać w trakcie przyjmowania obowiązków i strat Swojej łaskawej służby.