Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 261
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
wiecznego życia. Jest to jednak bardzo niepełny pogląd na temat Jego urzędu Sędziego. Ściśle mówiąc, jako Sędzia typicznie przedstawiony przez Sędziów Izraela, w Swym urzędzie wyzwoli klasy wiary i niewiary od ich wrogów: grzechu, błędu itd. oraz udzieli im sprzyjającej możliwości uzyskania życia – pierwszej klasie w obecnym Wieku, drugiej – w Wieku Tysiąclecia. Upadły stan człowieka czyni go niezdolnym, by w procesie sądu o własnych siłach odnieść zwycięstwo na próbie do życia. Bóg dowiódł tego na podstawie wysiłków Izraela podejmowanych w tym kierunku pod Przymierzem Zakonu. Każdy upadły Izraelita przegrywał w tej próbie. Był to naród najlepiej przygotowany fizycznie, umysłowo, artystycznie, moralnie i religijnie, który otrzymał najlepsze prawo, został umieszczony w najlepszych warunkach, w ramach sprawiedliwości uzyskał najlepszą pomoc i otrzymał ofertę najwspanialszych nagród. Mimo to w czasie procesu sądu żaden z jego członków nie uzyskał życia. Jeśli oni wszyscy upadli w ten sposób, możemy być pewni, że poganie, gorzej przygotowani fizycznie, umysłowo, moralnie i religijnie, także upadliby na tej samej próbie. Przy pomocy tego jednego przykładu Bóg udowodnił zatem, że nikt z upadłych potomków Adama, postawiony na sprzyjającej próbie, pozostawiony tylko swym własnym siłom, nie mógł pomyślnie przejść procesu sądu, niezbędnego do uzyskania wiecznego życia. Poza wersetami, jakie przytoczyliśmy wcześniej na potwierdzenie chorego fizycznego, umysłowego, moralnego i religijnego stanu człowieka, wskazującego na brak tej zdolności w człowieku, odwołamy się jeszcze do Rzym. 1:17-3:19 oraz Rzym. 7, dowodzących tego samego.
Proces sądu do życia zawiera następujące rzeczy, jakich dokona Sędzia kierujący takim procesem: (1) umieszczenie ludzi w opatrznościowych warunkach sprzyjających pomyślnemu przejściu procesu sądu (wersety na ten temat zostały przytoczone powyżej, dowodząc, że tysiącletnie warunki nie będą sprzyjały grzechowi, lecz sprawiedliwości; poniższe wersety dowodzą natomiast tego w odniesieniu do procesu sądu wobec klasy wiary: Ijoba 1:8-2:9;