Epifaniczny tom 12 – rozdział 3 – str. 340
Biblia jako Boskie Objawienie (c.d.)
się w doskonałą całość w wyjaśnianiu i skutecznym realizowaniu tego dramatu od początku do końca.
Różnorodność Biblii, towarzysząca tej jedności, to kolejna z jej artystycznych właściwości odpowiadająca charakterowi Boskiego objawienia. Z jednej strony widzimy w niej grzech, błąd i bezbożność, a z drugiej prawdę, sprawiedliwość i świętość pokazane w najostrzejszych kontrastach, zarówno w teorii jak i w praktyce, w ich tak odmiennych naturach, przebiegach i skutkach. W swej całej różnorodności przedstawieni są tutaj słabi i świadomi grzesznicy, w kontraście ukazani są grzesznicy – pokutujący i wierzący; usprawiedliwieni i poświęceni opisani są przy użyciu antytezy – wszyscy na tle zasad i praktycznych przykładów ich stosowania. Przedstawieni są tutaj wybrani i niewybrani, pojawiają się skontrastowane cztery klasy ostatecznie wybranych oraz dwie inne klasy tymczasowo wybranych, także na tle zasad i praktycznych przykładów ich stosowania. Widać tu kontrastowe doświadczenia świętych i grzeszników, a także różnice między doświadczeniem świata z grzechem i złem a doświadczeniem ze sprawiedliwością i dobrem. Są tutaj skontrastowane istoty duchowe i cielesne, widzialne i niewidzialne Królestwa związane z Boskim planem, ostateczne zwycięstwo dobrych i dobra oraz ostateczna porażka złych i zła. Wszędzie napotykamy odpowiednie związane z tym nauki, które pomimo tych kontrastów tworzą jedność Biblii.
Harmonia Biblii to kolejna z jej artystycznych cech, jakich powinniśmy spodziewać się w Boskim objawieniu. To prawda, że w Biblii znajdują się pozorne sprzeczności, takie jak doskonałość Boskiego charakteru w odniesieniu do grzechu, błędu oraz grzeszników i błądzicieli, z towarzyszącym temu złem, w odniesieniu do wyboru i wolnej łaski, do obecnego tryumfu zła i złych oraz uciskania dobra i dobrych, w odniesieniu do śmierci miliardów, które nawet nie słyszały o zbawieniu oraz w odniesieniu do wielu innych rzeczy. Jeśli jednak każdą z nich umieścimy w jej odpowiedniej dyspensacji, wieku lub poziomie istnienia, okaże się, że zazębiają się one wzajemnie w całkowitej harmonii, w której cudownie łączy się jedność i różnorodność Biblii.