Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 110
Biblia jako Boskie Objawienie
możliwość ta polega na zdolności odebrania takiego przekazu. Jest to oczywiście możliwe: skoro bowiem może otrzymać objawienie naturalne, co jest trudniejszą rzeczą do odbioru niż objawienie nadprzyrodzone, z pewnością może odebrać Boskie objawienie, co dla człowieka jest czymś łatwiejszym. Jeśli może odebrać objawienie szatana, z pewnością potrafi odebrać objawienie Boga. Potwierdza to taką możliwość.
Panteiści, w oparciu o rzekome podstawy metafizyczne, w następujący sposób przeczą takiej możliwości: objawienie tego, co Nieskończone temu, co skończone jest niemożliwe, ponieważ to, co skończone nie może pojąć tego, co Nieskończone. W odpowiedzi na to metafizyczne pustosłowie podajemy kilka myśli: Po pierwsze, wypacza ono istotę rzeczy, ponieważ Boskie objawienie nie oznacza, że dzięki niemu człowiek będzie w stanie pojąć Boga w Jego nieskończoności. Jedyną rzeczą niezbędną w Boskim objawieniu jest to, że objawia ono człowiekowi coś na temat Boga, coś, co jest niezbędne w celu uzyskania przez człowieka błogosławieństw zamierzonych w tym objawieniu, co oczywiście nie oznacza, że Bóg w Swych nieskończonych władzach uczyni Siebie zrozumiałym dla człowieka. Po drugie, odmawia ono Bogu zarówno mocy, jak i wolności. Jako Wszechmogący, może on uczynić wszystko, co zechce; a jako moralnie wolna Jednostka, może chcieć uczynić wszystko w harmonii ze Swym charakterem doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (woli), ponieważ moc jako przymiot charakteru jest mocą woli. Powodem, dla którego panteiści używają takiego argumentu, jest ich pogląd, że Bóg jest ogólną sumą całego istnienia, osiągającą świadomość i swój najwyższy rozwój w człowieku. Taki Bóg nie może udzielić człowiekowi objawienia nadprzyrodzonego, ponieważ bóg panteisty nie jest nadprzyrodzony. Nie jest on też nieskończony, absolutny, ani doskonały: jeśli bowiem to człowiek jest jego najwyższym wyrazem, nie może on być nieskończony, absolutny ani doskonały, ponieważ człowiek – jego najbardziej rozwinięta manifestacja – jest skończony, ograniczony i niedoskonały. Dlatego takie argumenty na ten temat nazywamy „metafizycznym pustosłowiem”, które, możemy dodać, jest sprzeczne same z sobą. Panteiści zmienili