Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 116
Biblia jako Boskie Objawienie
pozorowaniu, pustosłowiu, przechwalaniu się, schlebianiu, skandalizowaniu, zniesławianiu itp. Wszystko to z pewnością zdradza moralne zepsucie człowieka. Jest ono także widoczne w jego chciwości, która sprawia, że jest on winny niemal wszystkich przestępstw, które wymieniliśmy powyżej, gdy wskazywaliśmy na wyrządzane przez niego zło w postaci wrogości, wynaturzeń seksualnych, nieuczciwości majątkowej i grzeszenia słowami, jak również w niektórych formach związanych z relacjami rodzinnymi. Stanowią one z pewnością olbrzymią listę dowodzącą moralnego zepsucia człowieka. Nie jest on w stanie wyleczyć się z tego wszystkiego i dlatego pod każdym względem potrzebuje ratunku, który może wskazać i którego może mu udzielić tylko Boskie objawienie.
Obraz staje się jeszcze ciemniejszy, gdy popatrzymy na człowieka z punktu widzenia zepsucia religijnego. Ujawnia je zorganizowana religia, ponieważ w jej ramach człowiek stał się winnym religijnego zła, którego niektóre formy są następujące: Większość religii naucza doktryn o Boskim prawie władców, arystokratów i kleru, z czego wypływa pokazane wyżej ogromne zło w obszarze państwa i arystokracji. Praktycznie wszystkie nauczają także błędów o przytomności umarłych, przemianie rodzaju ludzkiego w duchy w chwili śmierci oraz wiecznych mękach. Oto niektóre przejawy zła wynikające z nauki Boskiego prawa kleru: intrygi kleru, pycha, wynoszenie samego siebie, chciwe chwytanie władzy, zamiłowanie do zaszczytów, wygód i luksusu, unia państwa i religii, nietolerancja, prześladowania, hipokryzja, oszustwa popełniane pod przykrywką pobożnych celów, przesądy, błędy, bluźnienie osobie, charakterowi, planowi i dziełom Boga, usprawiedliwianie zła w państwie, arystokracji i religii, zeświecczenie i wypaczenie religii, wojny, nienawiść międzynarodowa i sekciarska, rywalizacja, nieufność i zemsta, niszczenie i uciskanie prawdziwej religii, degradacja laikatu, strach przed Bogiem, nadmierny sekciarski wpływ na rodzinę i życie społeczne, niemoralność, narzucone nienaturalne życie w celibacie i wynikające z tego formy zła. Nie cała zorganizowana religia jest oczywiście winna tych wszystkich rzeczy. Niektóre denominacje w różnym stopniu winne są wszystkich tych form zła, inne – tylko części tego zła. Zgodnie z prawdą możemy jednak stwierdzić, że zorganizowana