Epifaniczny tom 12 – rozdział 2 – str. 153
Biblia jako Boskie Objawienie
na zrozumienie tego, że Bóg musi mieć plan w odniesieniu do aniołów i ludzi, i że mądrą rzeczą jest mieć taki plan.
Po tych uwagach ogólnych przejdziemy teraz do rozważenia szczegółów Jego planu w celu przekonania się, czy szczegóły takie są mądre, co więcej, czy są szczytem mądrości. Jednym z elementów tego planu było zapewnienie, że życie wieczne otrzymają tylko te moralnie wolne jednostki, które okażą się wiernie i z miłością posłuszne Bogu w warunkach odpowiednich prób. Gdyby Bóg tego nie przewidział, musiałby tolerować wieczny nieporządek, bunt i anarchię, z całym towarzyszącym im złem, co z pewnością byłoby bardzo niemądre. Natomiast wymóg, by każda moralnie wolna jednostka wiernie i z miłością była Mu posłuszna w warunkach odpowiednich prób jest mądry, gdyż stanowi on gwarancję, że w moralnym porządku rzeczy będzie panował wieczny porządek, posłuszeństwo, szacunek dla praw innych, dobrobyt i szczęście. Jasne jest zatem, że mądrość była źródłem decyzji, że życie wieczne zdobędą tylko te moralnie wolne jednostki, które w warunkach odpowiednich prób okażą się Mu wiernie i z miłością posłuszne. Mądrym było także uczynienie życia nagrodą za takie posłuszeństwo, a śmierci (nie życia wiecznego w mękach) zapłatą za nieposłuszeństwo. Śmierć miała bowiem przerwać trwanie grzechu w każdej grzeszącej jednostce, natomiast wieczne życie w mękach na wieki utrwaliłoby grzech, i to bez jakiegokolwiek płynącego z tego dobra. Co więcej, wynikiem tego byłoby tylko zło. Można natomiast ufać, że posłuszni wiernie i z miłością będą używać wiecznego życia dla chwały Boga oraz korzyści innych i swej własnej, tzn. dla dobrych celów. Założenie planu zbawienia, tzn. upadek ludzkości w grzech w osobie doskonałego człowieka i przekazywana drogą dziedziczenia kara za grzech (śmierć), właśnie z powodu nieposłuszeństwa tego jednego doskonałego człowieka, jest znamiennym przejawem mądrości. Dzięki temu zachowana aż do śmierci sprawiedliwość doskonałego człowieka umożliwiła zniesienie wyroku, jaki spadł na wszystkich przez grzech jednego człowieka, udzielając każdemu, kto w nim upadł, możliwości odzyskania wszystkiego, co utracił w tym jednym człowieku – jest to cudownym aktem mądrości. Przypuśćmy