Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 14
Biblia w ogólnych zarysach
Liczba 39, jako liczba ksiąg Starego Testamentu, jest także pokazana w pismach hebrajskich z powodu właśnie takiego sposobu ich wydrukowania. Liczba 66 jest także pokazana w typach Biblii, np. dwa stosy chlebów pokładnych, każdy składający się z 6 bochenków stojących obok siebie, 6 i 6, reprezentują 66 ksiąg Biblii, które są szczególnym pokarmem dla prawdziwego kapłaństwa. Podobnie deski, słupy i drągi Przybytku (drągi ułożone w odpowiednich relacjach wobec siebie): to również liczba 66, symbolizująca 66 ksiąg Biblii. Słupy symbolizują także niektórych pisarzy Nowego Testamentu. Jednak pierwotnie hebrajska Biblia liczyła 24 księgi, co wynikało z faktu, że z każdego następującego zestawu dwóch ksiąg robiono jedną: 1 i 2 Sam., 1 i 2 Król., 1 i 2 Kron. oraz Ezdr. i Neh., co dotyczyło także 12 mniejszych proroków, stanowiących wówczas jedną księgę. Takie ograniczenie 39 ksiąg Starego Testamentu do 24 zostało zaaprobowane przez samego Boga, co wykażemy przy innej okazji. Jak dowodzi Józef Flawiusz (Przeciw Apionowi, 1:8), nauczeni w Piśmie z czasów Jezusa sztucznie zmniejszyli tę liczbę do 22, łącząc księgi Ruty i Sędziów oraz Trenów i Jeremiasza. Ich celem było osiągnięcie takiej samej liczby ksiąg świętych pism ile było liter w hebrajskim alfabecie, co z pewnością było nienaturalnym powodem, wskazującym na charakter tych, których Jezus oskarżył o obciążanie narodu ludzkimi doktrynami jako obowiązkowymi nakazami Boga (Mat. 15:9). Współczesne wydania hebrajskich świętych pism zwykle umieszczają księgi Ruty i Trenów wśród Ketubim. Jest to jednak przeciwne planowi Pana, który dokonywał takiego podziału w zależności od urzędowej relacji pisarzy wobec Niego. Do zmiany tej doszło następująco: Jest pięć ksiąg (Estery, Ruty, Pieśni nad Pieśniami, Trenów i Kaznodziei), które Żydzi, dla ułatwienia ich wykorzystania, często umieszczają w oddzielnym zwoju, do odczytywania podczas niektórych uroczystości. Zanim znalazły się one w oddzielnym zwoju, większość z nich należała do Ketubim.