Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 30

Biblia w ogólnych zarysach

wpływy łaciny, jest nieelastyczny, z reguły niewolniczo dosłowny (wobec Wulgaty), tak więc odtwarza zarówno potknięcia Wulgaty, jak i wiele z jej zalet, z powodu swej „nadmiernej” i „przesadnej” łacińskości często jest niezrozumiały, no i oczywiście wprowadza do Biblii sporo niebiblijnych romanizmów. Musi być zaopatrywana w katolickie przypisy z obawy, że może zmienić katolików w niekatolików. Biblia Douai jest wyraźnie słabsza od A.V. Ponieważ nasi czytelnicy w mniejszym lub większym stopniu znają E.R.V. oraz A.R.V. (przy czym ta ostatnia jest lepsza od tej pierwszej, będąc jednocześnie jednym z najlepszych ze wszystkich angielskich tłumaczeń), nie będziemy więcej podawać komentarzy na ich temat poza stwierdzeniem, że od roku 1870 nad przekładem E.R.V pracowało grono wybitnych brytyjskich uczonych z pięciu denominacji: 37 na polu Starego Testamentu i 29 na polu Nowego Testamentu, wydając Nowy Testament w roku 1881, a Stary Testament w roku 1885. W tym samym czasie dwie mniejsze grupy wybitnych amerykańskich uczonych z dziewięciu denominacji na polu Starego i Nowego Testamentu dokonało przekładu A.R.V. Zgodnie z życzeniem brytyjskich korektorów, mogli oni ją jednak wydać dopiero w roku 1901. Te dwa tłumaczenia szybko zajmują miejsce A.V., o wiele szybciej niż przekład A.V. zajmował miejsca tych, których był ulepszeniem.

      Nasze omówienie ogólnych zarysów Biblii powinno zawierać kilka faktów i liczb zaczerpniętych z Analitycznego leksykonu biblijnego:

poprzednia strona – następna strona