Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 36
Biblia w ogólnych zarysach
planowi wieków, żadna nie jest godna wymienienia obok niej. Dramat to następna w kolejności najwyższa forma poetyckiej kompozycji. Księga Ijoba jest dramatem, posiadającym prolog, dialogi i epilog. Tak naprawdę, księga Ijoba oparta jest na epice, natomiast większość wydarzeń przedstawiona jest w formie dramatu. Zawiera ona nawet element liryczny, który między innymi występuje w złorzeczeniu (Ijoba 3). Tematy dialogów są niezrównane, precyzyjnie omawiane, a język i myśli nie schodzą z poziomu wzniosłości i piękna. Krytycy literaccy są jednomyślni w tym, że księga Ijoba to najwspanialszy przykład literatury, jaki istnieje. Psalmy wiodą prym jako poezja liryczna. Uczucia ludzkiego serca są w nich pokazane w ich całej długości i szerokości, wysokości i głębi. Gwałtowne, sprawiedliwe oburzenie sąsiaduje z czułością i patosem najwyższego lotu. W różnych postaciach przejawiają się nadzieja i strach. Widać cześć i adorację, modlitwę i uwielbienie, pokutę i wiarę, nadzieję i odwagę, bierność i aktywność. Pobożność i prostota Psalmów sprawia, że przemawiają one do pobożnych i prostych serc. Są one jednocześnie modlitewnikiem, śpiewnikiem oraz podręcznikiem pobożności. Jak żadna inna istniejąca książka cieszą, rozweselają i wzmacniają pobożne serca. Ich autorzy z pewnością obficie pili z kielicha ludzkich doświadczeń we wszystkich ogólnych aspektach. Opisane przez nich doświadczenia trafiają do bratnich dusz dotykiem uczuć społecznych tak, jak nie czyni tego żadna inna książka. Stawia to Psalmy na pierwszym miejscu światowej liryki. Jeśli chodzi o literaturę rapsodu, nic, co kiedykolwiek zostało napisane, nie może równać się z rapsodami Izajasza. Najwznioślejsze nuty rapsodu pobrzmiewają w obydwu jego częściach – rozdziałach 1 -39 i 40-66. Zwróćmy uwagę na jego bezpośrednie opisy różnych narodów, jakie muszą popaść w ruinę. Zauważmy jego mowy do Izraela, ogłaszanie Królestwa Bożego i Mesjasza, jego Króla. Posłuchajmy jego mów do Izraela duchowego. Mamy tutaj rapsodyczne piękno i wzniosłość, bezkonkurencyjne i niezrównane. W księgach Ijoba, Psalmów i Izajasza literatura osiągnęła najświętsze z najświętszych,