Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 39
Biblia w ogólnych zarysach
poglądów i wierzeń, a także piękny poetycki zmysł przenikający wyrażane myśli i formy dowodzą, że poemat ten jest dziełem największego geniuszu, jakim był Salomon.
W Biblii występują nawet pieśni miłosne. Psalm 45 jest wspaniałą ilustracją czystych pieśni miłości Hebrajczyków, którym całkowicie nieznana jest nieprzyzwoitość i grubiaństwo. Największą ze wszystkich pieśni miłości, biblijnych i pozabiblijnych, jest Pieśń nad Pieśniami: „Pieśń najprzedniejsza z pieśni Salomonowych”. Nawet w swej literze wyraża ona najbardziej szlachetne cechy prawdziwej ludzkiej miłości między zaręczonymi kochankami przeciwnych płci. Nie ma tu nic nieprzyzwoitego, nic ordynarnego, nic sprośnego. Mamy tu wierność ślubom zaręczynowym, stałość uczuć wobec nieobecnego kochanka, żarliwe uczucie do umiłowanego przyszłego współmałżonka. W całym tym poemacie gęsto rozsiane są wszelkiego rodzaju figury retoryczne: jest on piękny w najlepszym znaczeniu tego słowa. Ten cudowny poemat miłości staje się jeszcze większy, jeśli będziemy pamiętali, iż jest on proroctwem o miłości i zaręczynach Chrystusa i Kościoła. Tylko z tego punktu widzenia jego najszlachetniejsze poetyckie wzloty uczuć jawią się w swych prawdziwych kolorach.
Literatura piękna niektórych narodów posiada wszystkie z powyższych form poezji. Jednak Hebrajczycy mają swój własny szczególny rodzaj poezji – proroctwo, którego nie dzielą z żadnym innym narodem. Niemal wszystkie prorocze pisma Starego Testamentu są w formie poezji. Jest od tego kilka wyjątków, takich jak Izaj. 36-39 oraz niektóre rozdziały u Jeremiasza, Ezechiela i Daniela. W przeważającej mierze jednak proroctwo biblijne ubrane jest w szatę poetycką. A cóż to za poezja! Mówiliśmy już o Psalmach, które są proroctwami, jako ilustracji liryki, oraz o Izajaszu, który jest głównie proroctwem, jako ilustracji rapsodu. Jednak także i pozostali prorocy przejawiają te cechy. Amos i Micheasz prawie dorównują Izajaszowi poetycką mocą i finałem. Także pozostali z mniejszych proroków, łącznie z Malachiaszem, który choć ostatni,