Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 41
Biblia w ogólnych zarysach
hebrajskiej, nie ma żadnych trudności z odszyfrowaniem poetyckiego języka Malachiasza, jeśli chodzi o słownictwo i styl, który w hebrajskiej Biblii w zastanawiający sposób jest wolny od obcych terminów i słów, slangu oraz wyrazów przestarzałych i zanikających. Jego słownictwo jest zatem czyste. Nosi on także cechę poprawności: jego słowa są odpowiednio używane w zdaniach. Nie ma tutaj źle użytych słów, słów użytych w złym kontekście, ani słów nie wyrażających dokładnie myśli Autora Biblii. Wprost przeciwnie, każde słowo ma swoje miejsce, każde jest umieszczone we właściwym kontekście i każde dokładnie wyraża myśl, jaką chce przekazać Bóg. To prawda, że tak jak w przypadku innych rozwiniętych języków, większość hebrajskich słów ma wiele znaczeń, lecz Pan zadbał o to, by Jego pisarze używali dokładnych słów dokładnie w tych miejscach, w których mogły być odpowiednio użyte. Na przykład, biblijni pisarze nigdy nie mówią twierdzić kiedy mają na myśli przewidywać, ani wzajemny, kiedy mają na myśli wspólny. Tak więc nigdy nie użyliby jeśli zamiast chyba że; jak zamiast jako; zajęcie zamiast zawód. Pisarze biblijni nie nadużywają też słów, jak to często dzieje się w angielskim z got oraz get. Zwracanie uwagi na poprawność używania słów pomogło im także w zachowaniu precyzji: pisarze Biblii mówią dokładnie to, co mają na myśli – nie mniej i nie więcej. Dlatego widzą różnice w stosowanych słowach. Spośród synonimów dobierają ten, który dokładnie wyraża myśl, jaka ma być przekazana. Analiza synonimów Biblii, taka jak Synonimy greckiego Nowego Testamentu Trencha oraz Hebrajskie synonimy Starego Testamentu Griddleston’a, dostarcza wspaniałych przykładów precyzji w używaniu synonimicznych słów w Biblii. Nie używa się w niej trudności zamiast przeszkody, sposobności zamiast okazji, wagi zamiast ciężaru, przyznać zamiast wyznać, jedyny zamiast samotny itp. Tak więc w swym słownictwie Biblia jest dokładna, poprawna i czysta, posiadając cechy dobrego stylu.