Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 43
Biblia w ogólnych zarysach
do znaczenia słów. W ten sposób hebrajski czyni swe zdania moralizatorskimi, silnymi, jasnymi, różnorodnymi, emfatycznymi, jednolitymi. Dzięki temu budowa hebrajskich zdań okazuje się być godnym elementem wielkiej literatury.
Każda wielka literatura ozdabiana jest figurami retorycznymi, które potęgują literackie piękno, a często także i podniosłość dzieła literackiego lub wykładu. W całej Biblii znajdujemy zatem bogaty zasiew figur retorycznych. Dr Bullinger napisał cztery duże tomy na temat figur Biblii, w których przedstawia bardzo wiele figur zazwyczaj pomijanych przez zwykłe podręczniki na temat retoryki. Wśród wymienionych i opisanych przez niego biblijnych figur w liczbie 181 są i takie, które nie występują w żadnej innej literaturze. Przez figurę retoryczną rozumiemy takie użycie słowa lub słów, które odchodzi od ich zwykłego znaczenia, miejsca lub sposobu w celu rozjaśnienia, upiększenia lub podkreślenia myśli, którą chce się wyrazić. Myśl taka jest dosłowna, lecz użyte słowa nie są dosłownymi. Nazywamy je figurą właśnie dlatego, że słowa nie są używane w niej w sposób literalny. Biblia, szczególnie Stary Testament, prawdopodobnie jest najbardziej figuralną książką, jaka kiedykolwiek została napisana. Nieodróżnianie jej języka literalnego od figuralnego prowadzi do fałszywych interpretacji, np. niedostrzeżenie faktu, że słowa użyte w związku z emblematami Wieczerzy Pańskiej są tego rodzaju, że ich interpretacja musi być figuralna, doprowadziło do powstania doktryn transsubstancjacji i konsubstancjacji, obydwie obarczone poważnymi błędami. Nikt, kto myli figury retoryczne z literą, a literę z figurami retorycznymi, nie może być godnym zaufania interpretatorem Pisma Świętego. Niekiedy potrzebna jest duża znajomość prawdy na czasie, by móc wykryć, czy odpowiednie słowa są literalne czy figuralne. Oto główne figury retoryczne języka biblijnego, na temat których pragniemy podać kilka uwag wraz z przykładami: