Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 54
Biblia w ogólnych zarysach
i dwaj synowie twoi, Ofni i Finees, zginęli, i skrzynia Boża wzięta jest (1Sam. 4:17). Antyklimaks, który ustawia elementy zdania w kolejności stale malejącego znaczenia, użyty jest przez żonę Fineesa, mówiącą o hańbie powstałej sytuacji: „I nazwała dzieciątko Ichabod, mówiąc: Odeszła chwała od Izraela, bo wzięto skrzynię Bożą i z powodu teścia jej i męża jej” (1Sam. 4:21). Niejasne powiedzenia Biblii należą do figur zagadki. Jest ich bardzo wiele w Piśmie Świętym, np. 1Moj. 49:10; Sędz. 14:14; Jan 2:19; 6:32-58; Mat. 16:28; Łuk. 13:32 itp. Częsta jest w Biblii apodioksis (odrzucenie), stosowana do wyrażenia odrazy, niejednokrotnie skrywana w przekładzie A.V., np. Mat. 16:23; Rzym. 3:4,6,31; 1Sam 20:2 [Boże uchowaj], 9 [Boże cię tego uchowaj] [dosłownie, profanacji]. W ten sposób kończymy naszą analizę figur Biblii, ilustrujących jej literackość.
A teraz tylko kilka słów na temat szczególnych cech literackiego stylu Biblii. Najwyższą cechą literackiego stylu jest podniosłość, a Biblia w najwyższym stopniu jest przykładem tej literackiej doskonałości. Opis stworzenia i potopu, a także opisy pięciu ról dyskutantów i roli Boga w księdze Ijoba sięgają wyżyn wzniosłości. Głębokie uczucia Psalmów, wielkie uniesienia Izajasza, niezgłębiony smutek Jeremiasza i rozbudowane wizje Ezechiela to tylko kilka przykładów wzniosłości myśli i stylu literackiego języka Biblii Starego Testamentu. Cudowne wykłady Jezusa i zwięzłe wypowiedzi Ewangelii, głębia argumentacji św. Pawła w liście do Rzymian, jego majestatyczne okresy w liście do Żydów, tajemnice św. Jana z jego listów oraz jego głębokie, przerażające, rozległe i pisane w uniesieniu wizje z Objawienia osiągają nigdzie indziej niespotykany stopień wzniosłości. A ponieważ wzniosłość jest najwyżej ocenianą cechą literackiego stylu, Biblia należy oczywiście do czołówki literackiej kompozycji. Piękno to kolejna cecha dobrego stylu literackiego, a Biblia jest pełna pięknych myśli, wyrażonych w piękny sposób. Izajasz, szczególnie w swej drugiej części, w rozdziałach 40-66,