Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 56
Biblia w ogólnych zarysach
jedność wśród różnorodności i indywidualności. Jako swój wielki cel objawia ona chwałę Boga; jako bohatera przedstawia Pana Jezusa, a jako bohaterkę Jego Oblubienicę; ośrodkiem, z którego rozchodzą się jej promienie, jest krzyż, jak wyraził to poeta: „Całe światło świętej historii skupia się wokół jej najwyższej Głowy!” Kolejną cechą wielkiej literatury jest praktyczność. Jest to z pewnością prawdziwe w odniesieniu do Biblii w najwyższym stopniu. Jest ona oświecającym światłem używanym do praktycznych celów, najpierw dla wybranych, a później dla niewybranych. Każdej z tych klas udziela pomocy niezbędnej dla jej rozwoju: teraz rozwija wybrańców, a później tego samego dokona wobec niewybranych. Jest ona mocą umożliwiającą każdy krok obecnego procesu zbawienia, a w odpowiednim czasie zbawienia dla wszystkich pozostałych. Osiągnie cele swych wysiłków w postaci chwały dla Boga i Baranka, dzięki swej zawartości udzieli wiecznego życia na różnych poziomach istnienia tym, których przygotuje do takiego rodzaju życia, a zniszczenia wszystkim tym, którzy nie będą nadawać się do życia, przez co dowiedzie swej praktyczności, osiągając najlepsze i najbardziej pożądane rezultaty.
Nie należy też zapominać, że ta cudowna literatura dodatkowo działa według zasad liczbowania biblijnego. Liczbowanie biblijne możliwe jest dlatego, że litery hebrajskie, aramejskie i greckie są jednocześnie liczbami. Dzięki temu wskazują wielokrotności stale powtarzającej się liczby 7, obecnej w sumie liter biblijnych zdań, akapitów, części, podziałów i ksiąg – każda z nich sama w sobie i w relacji do innych ksiąg. W podobny sposób występują złożone wielokrotności innych liczb, np. 9,11,13,17,19. Poprzez liczbowanie sąsiednie zwraca ona uwagę na błędy interpretacji, jakie miały powstać. Pomimo tej wielkiej złożoności liczbowań z różnych punktów widzenia, Biblię czyta się bardzo płynnie, jak gdyby u jej podstaw nie było żadnego liczbowego wzoru. Na przykład, Mat. 1 i 2 oraz Mar. 16, łącznie ze spornymi wersetami 8-20, czyta się tak płynnie, że czymś niemożliwym może wydawać się fakt,