Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 59
Biblia w ogólnych zarysach
Pism, ponieważ pomimo upływu długiego czasu nikt nie odważył się ani niczego do nich dodać, ani niczego z nich ująć, ani niczego w nich zmienić. Wszyscy Żydzi instynktownie, z chwilą narodzenia uważają je za nakazy Boga, stosują się do nich, a w razie potrzeby są gotowi dobrowolnie za nie umrzeć”. Takie było ich oddanie!
Według tego źródła Biblia Żydów miała swój początek za dni Mojżesza, a koniec za dni Artakserksesa I, króla Persji, który panował od 474 do 425 p.n.e. i był mężem Estery (Est. 2:16,17). W siódmym roku swego panowania posłał on Ezdrasza do Jeruzalem, by szerzył tam kult Jehowy (Ezdr. 7:7,11-28), w dwudziestym roku swego panowania posłał tam Nehemiasza, by odbudował mury miasta Jeruzalem i samo miasto (Neh. 2:1-8), zaś w trzydziestym drugim roku panowania posłał go tam ponownie w celu kontynuowania jego pracy pomagania Żydom w Jeruzalem i Judei (Neh. 13:6,7). Józef Flawiusz był bardzo wykształconym Żydem kapłańskiego pochodzenia i historykiem swego narodu, który miał zatem odpowiednie kwalifikacje, by zgodnie z prawdą stwierdzić, jakie księgi Żydzi uważali za kanoniczne. Pisał te słowa, prowadząc spór z uczonym wrogiem Żydów i ich Biblii. Z tego powodu szczególnie dbał o to, by zachować dokładność. Zgodnie ze świadectwem innych żydowskich autorytetów żyjących przed nim i po nim, stwierdził on, że duch proroctwa – natchnienia – ustał wraz z Malachiaszem, którego księga została napisana między 443 a 425 p.n.e., tj. pod koniec panowania Artakserksesa i po drugiej podróży Nehemiasza z Persji do Jeruzalem. Zauważyliśmy wcześniej, że wyraźnie jest powiedziane, iż Stary Testament był badany w swym podziale na trzy części przez Jezusa, syna Syracha, autora apokryficznej księgi Kaznodziei, który żył około 200 r.p.n.e. W czasach Judasza Machabeusza, około roku 167 p.n.e., on i inni opłakiwali fakt, że po śmierci Malachiasza nie było już w Izraelu ducha proroctwa – natchnienia. A zatem zasadnicza treść wyżej cytowanych słów Flawiusza była z całą powagą uznana w Izraelu