Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 63
Biblia w ogólnych zarysach
w hebrajskiej Biblii. Co wynika z tego faktu? Wynika z tego, że Stary Testament jest częścią natchnionych przez Boga Pism, ponieważ Bóg uczynił Żydów opiekunami Swojego objawienia Starego Testamentu. Zatem to, co oni posiadali i uznawali za objawienie, było nim, a więc to, co kościół chrześcijański otrzymał od nich jako Boskie wyrocznie, zostało im przez Boga powierzone jako część Biblii kościoła chrześcijańskiego. Te dwa fakty: (1) że Żydzi w czasach Chrystusa posiadali i uznawali hebrajskie Pisma jako natchnione przez Boga wyrocznie, powierzone ich opiece, oraz (2) że te hebrajskie Pisma otrzymane od Żydów przez kościół chrześcijański są częścią Boskich wyroczni, powierzonych im przez Boga, jako część Biblii chrześcijańskiego kościoła – znajdują potwierdzenie także w świadectwach Chrystusa i pisarzy Nowego Testamentu. Powszechnie uznaje się, że kościół chrześcijański otrzymał wyrocznie Starego Testamentu od Żydów. Jedyną rzeczą, jaką będziemy musieli udowodnić, są następujące elementy dwóch powyższych twierdzeń: (1) że Nowy Testament uczy, iż Pisma Starego Testamentu są natchnionymi przez Boga wyroczniami, powierzonymi opiece żydowskiego kościoła; oraz (2) że Nowy Testament uczy, iż te Pisma Starego Testamentu są częścią natchnionych przez Boga wyroczni kościoła chrześcijańskiego.
Na dowód pierwszego twierdzenia proponujemy wiele wersetów, które potwierdzają go na różne sposoby. Jednym z nich jest nazwa wyroczni, nadawana fragmentom i całości Starego Testamentu: „Im [Żydom] zostały powierzone wyrocznie Boże” (Rzym. 3:2). Dz.Ap. 7:38; Żyd. 5:12 oraz 1Piotra 4:11 także mówią o Starym Testamencie jako wyroczniach Boga. Bardziej przekonujące będzie, jeśli dla potrzeb omawianej tutaj kwestii podzielimy Pisma Nowego Testamentu na ich trzy naturalne grupy, a następnie wykażemy, jak każda z tych trzech grup odnosi się do Tory (Zakonu),