Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 69
Biblia w ogólnych zarysach
i autorytetu (5Moj. 31:24-26). Musiał być on w całości odczytywany ludowi przynajmniej raz na siedem lat (5Moj. 31:10-13). Przyszły król musiał sporządzić sobie jego kopię i stale ją badać (5Moj. 17:18,19). Jozue (co oznacza, że wszyscy inni pozostali sędziowie Izraela, jako quasi-królowie, także byli objęci tym nakazem) otrzymał rozkaz posiadania jego kopii, czytania go, rozmyślania nad nim, mówienia o nim i praktykowania go. Saul utracił swe królestwo za nieposłuszeństwo jednemu z jego wymogów (1Sam. 15). Dawid nakazał Salomonowi posłuszeństwo prawu Mojżesza (1Król. 2:3), a sam Dawid często był chwalony za jego przestrzeganie (1Król. 11:6; 14:8; 9:4; 11:34,38). Królowie Izraela byli chwaleni lub karceni w zależności od posłuszeństwa lub nieposłuszeństwa prawu. Z powodu długiego okresu jego lekceważenia przez złych królów i ich odstępstwa oraz wynikających z tego konsekwencji dla ludu przez pewien czas stracono z pola widzenia Pięcioksiąg. Został on jednak odnaleziony ponownie za dni Jozjasza (2Król. 22:8-20). Po dokończeniu Pięcioksięgu Jozue wprowadził do Starego Testamentu dodatek (Joz. 24:26). Podobnie uczynił Samuel (1Sam. 10:25). Te dwa przypadki pokazują nam, w jaki sposób księgi Starego Testamentu trafiały do Biblii po czasach Pięcioksięgu. Gdy w Wieku Żydowskim jakaś księga została napisana przez natchnionego męża, właśnie z tego powodu stawała się częścią Starego Testamentu, który w ten sposób się rodził. Nigdy nie był zwoływany żaden sobór, by – jak twierdzą wyżsi krytycy – kanonizować księgi Starego Testamentu. Przebiegało to raczej w ten sposób, że jeśli kiedykolwiek mąż, prawdziwie uznany za natchnionego przez Boga, napisał księgę, lud Izraela przyjmował ją jako część kanonu, Biblię. W ten sposób powstawał kanon, aż w końcu za dni Ezdrasza, Nehemiasza i Malachiasza osiągnął pełnię w swej części starotestamentowej. To, że właśnie w taki sposób rodził się kanon, jest dowiedzione nie tylko przez dotychczas potwierdzone fakty, lecz także przez Izaj. 34:16, który odwołuje się do księgi Jehowy, w której spisane były proroctwa wcześniejsze od proroctwa Izajasza. Potwierdza to również kolejny fakt, że Daniel mówi o „księgach”,