Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 72
Biblia w ogólnych zarysach
pewników Biblii i biblijnej interpretacji i dlatego nie mogą być częścią Biblii. Gdyby nią były, Żydzi, którzy byli jej opiekunami uznanymi przez Boga, przyjęliby je i zachowali. Wynika to z faktu, że Bóg wyznaczył ich na opiekunów objawienia Starego Testamentu. Nie wybrałby On nieodpowiednich opiekunów, którymi by byli, gdyby nie przyjęli i nie zachowali całego Boskiego objawienia. Prawdziwy Stary Testament w swoich księgach i ich naukach jest zgodny z tymi siedmioma pewnikami i dlatego z tego punktu widzenia w żaden sposób nie można zakwestionować jego natchnienia. Docierają do nas z dobrymi gwarancjami i akredytacją. Dlatego z ufnością możemy powiedzieć o nich: „Jest to Palec Boży”. „Wszelkie Pismo jest natchnione przez Boga”. Możemy zatem pewnie je przyjąć jako natchnione przez Boga objawienie.
Główne elementy dotychczasowej dyskusji mogą być podsumowane w następujących dwóch twierdzeniach: (1) kanon Starego Testamentu, tzn. księgi stanowiące Biblię Izraela, nie powstał jako wynik soboru uczonych Żydów, jak wyobrażają sobie niektórzy, lecz w wyniku napisania tych ksiąg przez natchnionych mężów jako rzeczników Boga. Tak więc gdy każda księga kolejno była spisywana przez takie narzędzia Ducha Świętego, była przez nie przekazywana Izraelowi i – na podstawie potwierdzenia jej autorstwa przez źródło pochodzenia – była przyjmowana przez Izraelitów do kanonu ich Pism. (2) My, którzy stanowimy kościół chrześcijański, przyjmujemy do kanonu Starego Testamentu tylko te księgi, które Żydzi uznawali za należące do niego, ponieważ to oni byli wyznaczonymi przez Boga opiekunami Boskich wyroczni Starego Testamentu. Wybierając opiekunów, wszechmądry Bóg wybrał takich, którzy mieli zachować jako jego wyrocznie tylko te księgi, które takimi wyroczniami były (Rzym. 3:2), a to w tym celu, by ci należący do wyższej dyspensacji (Kościoła Ewangelii) mogli mieć te księgi jako część swego źródła wiary i główną regułę praktyki. Te dwa twierdzenia są zatem naszym uzasadnieniem przyjęcia 24 ksiąg Zakonu, Proroków i Pism (lub 39 ksiąg