Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 73
Biblia w ogólnych zarysach
przekładu A.V.) jako Pism Starego Testamentu. Dwa bardzo podobne twierdzenia sprawiły, że Kościół Wieku Ewangelii przyjmuje 27 ksiąg napisanych przez pewnych Apostołów i przez niektórych z ich towarzyszy, którzy pod kierunkiem Apostołów tworzyli kanon Nowego Testamentu. U źródła tych dwóch twierdzeń tkwiło przekonanie pierwotnego Kościoła, że nasz Pan Jezus przyszedł jako upoważnione przez Boga Narzędzie nowego, a dla Kościoła ostatecznego objawienia Boskiego planu. W ten sposób objawił On Boga (Mat. 11:27; Jan 3:2,13, 34; 17:6,14,26; Żyd. 1:1,2), ogłosił, że Jego doktryna pochodzi od Boga (Jan 8:26,28; 12:49,50; 14:10,24; 15:15; 17:8,26),a także działał i nauczał z taką mocą, że przekonał ogół ludzi, że jest tym wielkim Prorokiem, który miał przyjść (Mat. 21:11,46; Łuk. 24:19; Jan 3:2; 4:19; 6:14; 7:40; 9:17). Misja Jezusa Chrystusa jako wyznaczonego przez Boga szczególnego Boskiego Rzecznika leży u źródła tych dwóch twierdzeń, które przekonują dzisiejszy kościół chrześcijański, że 27 ksiąg, jakie wyszły spod pióra niektórych Apostołów i niektórych z ich sekretarzy, stanowią kanon, księgi Nowego Testamentu.
Te dwa twierdzenia są następujące: (1) dwunastu Apostołów było specjalnie wybranymi i upoważnionymi przez Boga natchnionymi rzecznikami Chrystusa w celu zachowania i wyjaśnienia objawienia Chrystusa w Wieku Ewangelii przed i po dniu Pięćdziesiątnicy dla całego kościoła chrześcijańskiego, co wszyscy z nich czynili ustnie i co niektórzy z nich, bezpośrednio lub pośrednio, czynili na piśmie przez towarzyszące im narzędzia. (2) Tak potwierdzone pisma były przyjmowane jako Pismo Święte przez ich uczniów tylko i wyłącznie z powodu ich apostolskiego pochodzenia, ponieważ uczniowie ci wierzyli, iż byli oni upoważnionymi przez Boga i natchnionymi rzecznikami Chrystusa. Te dwa twierdzenia wskazują zatem, że Jezus Chrystus przez wszystkich wyznawców był uznawany za upoważnione przez Boga narzędzie nowego, a dla Kościoła ostatecznego objawienia Boskiego planu. Twierdzenia te oznaczają, że te 27 ksiąg nie stało się kanonicznymi dlatego,