Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 74
Biblia w ogólnych zarysach
że kościół rzekomo udzielił im kanoniczności, jak twierdzą rzymskokatolicy, lecz dzięki ich bezpośredniemu lub pośredniemu apostolskiemu pochodzeniu. Przez pierwotnych chrześcijan były przyjmowane jako kanoniczne właśnie z powodu apostolskiego pochodzenia. Kościół przyjął je jako kanoniczne jedynie dzięki temu pochodzeniu. Fakt przyjęcia ich jako kanonicznych nie uczynił ich takimi, tak samo jak przyjęcie przez Izraelitów Zakonu, Proroków i Pism nie uczyniło ich kanonicznymi. W obydwu przypadkach ich kanoniczność była wynikiem napisania ich przez natchnionych przez Boga rzeczników. Jak nie przyjęlibyśmy żadnej księgi jako należącej do kanonu Starego Testamentu, chyba że Izrael miał tę księgę w swym kanonie, tak nie przyjęlibyśmy żadnej księgi należącej do kanonu Nowego Testamentu, chyba że pierwotny Kościół miał ją w swym kanonie. Kanoniczność zależy od Boga jako Dawcy Pism, a nie od ludu Bożego jako opiekunów wyroczni Bożych. To, co pierwsi opiekunowie uznawali za kanoniczne, powinno być uznawane za takie teraz: nie na podstawie ich autorytetu, lecz na podstawie autorytetu Chrystusa, który używał Apostołów jako Swoich upoważnionych przez Boga i natchnionych rzeczników, jako nauczycieli i pisarzy. Jak możemy pogodzić pogląd, że tylko apostolskie pochodzenie księgi Nowego Testamentu jest dowodem jej kanoniczności z faktem, że trzy z jego ksiąg nie zostały napisane przez Apostołów: Ew. Marka, Łukasza i Dzieje Apostolskie (napisane przez Łukasza)? Na to pytanie udzielamy następującej odpowiedzi: Marek, autor Ewangelii noszącej jego imię, nie był jej niezależnym ludzkim autorem. Napisał ją jako sekretarz św. Piotra. Łukasz autor Ewangelii noszącej jego imię oraz Dziejów Apostolskich, pisał je jako sekretarz św. Pawła. Jak wynika z Dz.Ap. 12:12, Marek był uczniem św. Piotra, a według dość wiarygodnej historii, także wieloletnim towarzyszem św. Piotra. Tak więc otrzymał wiedzę o historii i naukach Chrystusa, głoszoną przez św. Piotra, i swą Ewangelię napisał pod dyktando św. Piotra. Łukasz był wieloletnim towarzyszem św. Pawła, aż do samego