Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 77
Biblia w ogólnych zarysach
przyjmujemy je na podstawie ich świadectwa, ponieważ księgi takie przyjmujemy także na podstawie ich własnego świadectwa. Ktoś mógłby powiedzieć, że uznawanie tych ksiąg za kanoniczne na podstawie ich twierdzenia, że pochodzą od Apostołów, oznacza przyjmowanie ich własnego świadectwa jako dowodu ich kanoniczności, co (zdaniem takiej osoby) oznacza uznawanie świadectwa danej rzeczy jako jej własnego dowodu, a przecież dowód powinien pochodzić od świadectwa innych. Odpowiadamy, że gdyby inni ludzie podawali takie twierdzenia jako powód przyjęcia tych ksiąg, właściwe byłoby żądanie jako dowodu świadectwa innych. Jednak w tym przypadku mamy do czynienia z ostatecznym dowodem: Bóg dzięki Swej najwyższej mądrości, sprawiedliwości, mądrości i mocy jest ostatecznym autorytetem wszelkiej prawdy. Jego własne wypowiedzi same w sobie są absolutnym i ostatecznym dowodem prawdy. Jezus przyszedł jako w pełni uznany Rzecznik Boga i Apostołowie przyszli jako w pełni uznani rzecznicy i wykonawcy dla Jezusa jako ostatecznego Rzecznika Boga. Widzimy więc, że zasadniczym dowodem kanoniczności ksiąg Nowego Testamentu jest ich apostolskie pochodzenie. Przyjęcie ich jako takich przez Kościół pierwotny dostarcza nam w tym względzie po prostu historycznego dowodu, który jest jedynie częściowy i niekompletny. Dowód ten jest niezbędny, ponieważ wiele pism mieni się być apostolskimi, choć takimi nie są. Jak możemy je odróżnić? W następujący sposób: Kościół pierwotny dzięki swym kontaktom z Apostołami znał ich, ich nauki i ich pisma, a więc historycznie może pomóc nam w ocenie, które pisma są apostolskie, a które nie. Fakt odrzucania przez niego wielu pism jako nieapostolskich, pomimo ich roszczeń, jest dla nas jednoznacznym historycznym dowodem, że takim pismom brakowało niezbędnego dowodu ich apostolskiego pochodzenia, w wyniku czego nie są one apostolskie, a więc i niekanoniczne. Przyjmowanie przez niego prawdziwych pism apostolskich jako takich, a więc kanonicznych, pozwala nam dostrzec, które z nich są takimi. W ten sposób świadectwa pierwotnego Kościoła są pomocniczym, a nie podstawowym dowodem kanoniczności ksiąg Nowego Testamentu. Jest jeszcze inna