Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 84
Biblia w ogólnych zarysach
nam jest potwierdzone [słowem i pismem]. Którym Bóg świadectwo wydał znakami i cudami i różnorodnymi niezwykłymi czynami oraz darami Ducha Świętego według swojej woli” (Żyd. 1:1,2; 2:3,4). Św. Paweł twierdzi zatem, że jego nauki nie są słowem człowieka, lecz Słowem Boga, i na tej podstawie czyni je – zarówno w formie ustnej, jak i literackiej – obowiązującymi dla chrześcijan (1Tes. 2:13). Dlatego zaleca chrześcijanom mocno trzymać się jego nauk ustnych i spisanych (2Tes. 2:15), a zarządzenia dla Kościoła czyni obowiązującymi dla chrześcijan (1Kor. 7:17).
Św. Jan pisze swe listy w tym samym znaczeniu, z Boskiego upoważnienia wiążąc braci zarządzeniami i naukami. W Objawieniu wzywa wiernych do słuchania jego nauk jako pochodzących od Ducha do zborów (Obj. 2; 3), natomiast dla tych, którzy chcieliby manipulować przy Biblii, zapowiada kary (Obj.22:18,19). Chociaż św. Jakub w swym liście nie wysuwa takich twierdzeń, porównuje swe wypowiedzi do słów proroków. Swoje poglądy przedstawia jako porównywalne z tymi zawartymi w pismach proroczych i z tą samą mocą autorytetu podaje zalecenia dla swoich czytelników. Jego cały list przepełniony jest tym punktem widzenia i duchem. Św. Piotr prezentuje podobną postawę, choć wyrażoną mniej kategorycznie. Jego roszczenie do apostolstwa oznacza takie prawo (1Piotra 1:1; 2Piotra 1:1), a myśl ta zawiera się także w fakcie pisania dla przyszłych pokoleń Kościoła (2Piotra 1:13-15). Dlatego mówi, że Apostołowie mają pewniejszą mowę proroczą niż wizje, które były wynikiem natchnienia, jak w przypadku pisarzy Starego Testamentu (2Piotra 1:16-21). Św. Juda używa urzędu apostolskiego zwracając się do całego Kościoła i nakładając na niego różne niezbędne zobowiązania (Judy 1,3,20-23). Sam św. Piotr mówi o listach św. Pawła jako o posiadających autorytet równy pozostałym Pismom (2 Piotra 3:15,16). Ma wtedy na myśli nie tylko Pisma Starego Testamentu, lecz także Pisma Nowego Testamentu. W ten sposób stawia je obok siebie jako należące do oddzielnej kategorii, przez co sugeruje natchnienie (tchnienie przez