Epifaniczny tom 12 – rozdział 1 – str. 89
Biblia w ogólnych zarysach
według kościoła rzymskokatolickiego. Ponieważ gnostycy najczęściej akceptowali księgi Nowego Testamentu i ponieważ wszyscy montaniści oraz dyskutujący w kwestii daty Wielkanocy akceptowali księgi Nowego Testamentu, nie było okazji polemizowania w kwestii kanonu Nowego Testamentu. Ogromna większość pozostałej literatury, jaka przetrwała z tamtego okresu, ma charakter apologetyczny i etyczny, co także nie dawało niemal żadnych szans dyskutowania kanonu Nowego Testamentu. Potrzeba obrony doktryn Nowego Testamentu przed heretykami twierdzącymi, że w niego wierzą, oraz potrzeba obrony chrześcijan przez apologetycznych pisarzy przed prześladowczymi cesarzami i ich przedstawicielami dawała chrześcijańskim pisarzom zajęcie przy innych tematach niż pisanie na temat kanonu Nowego Testamentu. Dlatego w pismach z tamtych dni pozostało stosunkowo niewiele takich myśli.
Tak więc te trzy powody: zniszczenie większości pism okresu poapostolskiego, ubóstwo tego, co pozostało, oraz zajęcie się innymi tematami przez pisarzy chrześcijańskich – sprawiły, że niewiele dotrwało do naszych czasów z okresu poapostolskiego na temat kanonu Nowego Testamentu. Dlatego upieranie się sceptyków przy żądaniu jednoznacznych pozabiblijnych świadectw historycznych z tamtego okresu lub bliskich tamtemu okresowi w odniesieniu do każdej księgi Nowego Testamentu i odmawianie uznania ich za kanoniczne z powodu braku takich świadectw, jest niesprawiedliwe wobec historii i okoliczności tego przypadku. Ponieważ sceptycyzm jest cechą charakteru, wątpliwe jest, czy przyjęliby takie dowody, gdyby były one dostępne. Posiadana przez nich cecha skłoniłaby ich raczej do szukania jakiegoś innego pretekstu, aby odrzucić to, czego niewiara nie chce przyjąć. Dla wierzącego dostateczną rzeczą jest to, że Pan dostarczył nam wystarczających świadectw ze źródeł pozabiblijnych bliskich tamtemu okresowi. Dla niego księgi Nowego Testamentu są kanoniczne, ponieważ osoba wierząca wie, że Biblia uczy, iż miało być 27 takich ksiąg i że uczyła o tym, zanim jeszcze zostały