Epifaniczny tom 15 – rozdział 11 – str. 693
Różne Boskie Przymierza
my, którzy uciekliśmy ku otrzymaniu wystawionej nadziei [my, którzy to uczyniliśmy, uciekliśmy, ponieważ Jezus jest naszym miastem ucieczki, do którego uciekamy przed mścicielem – Boską sprawiedliwością – ku nadziei, chwalebnej nadziei stania się dziedzicami Bożymi i współdziedzicami z Chrystusem, tak byśmy mogli z Nim panować na wieki wieczne], którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i pewną [wśród prób, jakie nas spotykają, ta nadzieja jest kotwicą naszej duszy; jest bezpieczna w tym znaczeniu, że na pewno tak się stanie, a pewna w tym znaczeniu, że jest niewzruszona i nie może być usunięta], i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę [jest to nadzieja wchodząca poza zasłonę, do chwały, czci i nieśmiertelności czekającej na klasę Kościoła – Jezus otrzymał ją pierwszy, a my, jeśli okażemy się wierni, otrzymamy ją z Nim, gdy dostąpimy udziału w pierwszym zmartwychwstaniu], gdzie przewodnik dla nas wszedł [do tego, co jest za zasłoną, gdzie On nam usługuje], Jezus, stawszy się według porządku Melchizedekowego [nie kapłaństwa Aaronowego, lecz Melchizedekowego, które jest kapłaństwem chwały, czci i nieśmiertelności, jakiej On i Kościół będą używać na rzecz całego świata ludzkości] najwyższym kapłanem na wieki [szczególnie na Wiek Tysiąclecia]”.
Gal. 3:14-18,29 podobnie kładzie nacisk na te obietnice: „Aby na pogan [narody] błogosławieństwo Abrahamowe [błogosławieństwo, jakie Bóg dał Abrahamowi] przyszło w Chrystusie Jezusie, i abyśmy [Kościół, z Jezusem jako Głową] obietnicę Ducha wzięli przez wiarę [w ten sposób wspomniane są w tym wersecie dwa wielkie zbawienia – jedno, które będzie udziałem narodów: wszystkich narodów, rodzin i rodzajów ziemi, i drugie, które będzie udziałem Chrystusa, Głowy i Ciała: abyśmy obietnicę wzięli przez wiarę – obietnicę, że jako pierwsi otrzymają wszelką niezbędną pomoc, by stać się więcej niż zwycięzcami: najpierw Głowa, Jezus, a następnie Kościół; dalej obietnicę, że będą błogosławić wszystkie rodziny, narody i rodzaje ziemi; są Oni tego dziedzicami, a więc i dziedzicami wspaniałej obietnicy, jaką złożył Bóg: Chrystusowi i Kościołowi – nieśmiertelność i nieskazitelność, jako nasieniu obietnicy, a światu ludzkości – szansę uzyskania ziemskiego dziedzictwa,