Epifaniczny tom 15 – rozdział 10 – str. 629
Duch Święty: jego świadectwo i odpowiedź na rzekome argumenty
że słowo duch posiada w Biblii co najmniej 11 różnych znaczeń, a jednym z nich są nauki. W przypadku Boskiego Ducha w tym znaczeniu oznacza on prawdę. Skomentujemy niektóre wersety, podające takie znaczenie słowa duch, najpierw w znaczeniu nauk w ogólności, a następnie w znaczeniu Boskich nauk, tj. prawdy. Kilka wersetów ze Starego Testamentu: Sofar odwołuje się do swej myśli na temat dyskutowany z Ijobem jako ducha [nauki], jako jego sposobu rozumienia spraw (Ijoba 20:3), tutaj w rzeczywistości fałszywej nauki. Elifas, mówiąc o Ijobie, którego uważał za złego, stwierdza, że nauka jego ust ustanie (15:30). Ijob stwierdza, że nauka jego ust nie była przyjemna jego żonie (19:17). O naukach błądzicieli Pan mówi, że ich zniszczą (Izaj. 33:11) i że pobłądzili w doktrynie (Izaj. 29:24). Mówi nam, że fałszywi nauczyciele idą za własnymi naukami (Ezech. 13:3). Powiada nam, że fałszywi nauczyciele nie mają ducha zdrowego rozsądku (Oz. 9:7 – mąż ducha [nauki (polskie tłumaczenia oddają to jako mąż nikczemny lub mąż natchniony – przypis tł.)]; Mich. 2:11). Bóg zobowiązuje się położyć kres fałszywym nauczycielom na ziemi (Zach. 13:2). Wersety te używają słowa duch w znaczeniu fałszywych nauk. A teraz kilka przykładów tego słowa ze Starego Testamentu w znaczeniu prawdy. Bóg oświadczył, że Jego nauka poprzez Jego sług nie będzie wiecznie prowadzić sporów z bezbożnymi (1Moj. 6:3). Jego słudzy mówią, że Swymi naukami Bóg świadczy przeciwko grzesznikom (Neh. 9:30). Mówiąc o wyznaniowych bożkach, Bóg stwierdza, że w ich rzecznikach nie ma prawdy (Psalm 135:17). Mówiąc o zbijającej prawdzie Chrystusa, symbolicznie zabijającej bezbożnych, Bóg mówi, że zabije ich oddechem [duchem] ust Swoich (Izaj. 11:4). Mówi nam, że nauka ludzi tego świata to błąd, nie prawda (Izaj. 31:3).
A teraz pewne komentarze na temat kilku wersetów Nowego Testamentu, używających tego słowa w obydwu znaczeniach – nauk w ogólności i prawdy w szczególności. Bóg mówi, że bracia nie otrzymali od Pawła żadnej nauki wskazującej, że drugi adwent nastąpił za jego dni (2Tes. 2:2).